Szynszyloszczur górski (Abrocoma famatina) – gatunek ssaka z rodziny szynszyloszczurowatych. Zamieszkuje w górach Sierra de Famatina w prowincji La Rioja w północno-zachodniej części Argentyny. Typowa lokalizacja: La Invernada, departament Famatina, prowincja La Rioja, na wysokości 3800 m n.p.m.
Szynszyloszczur górski jest gryzoniem o średniej wielkości.
Końcówki włosów sierści w części grzbietowej są jasnoszare, co sprawia wrażenie jasnego futra. Sierść na grzbiecie jest gęsta i stosunkowo długa (ok. 33 mm). W części brzusznej sierść jest wybarwiona na zróżnicowane kolory z szarym ubarwieniem włosa u nasady. Ogon jest dwukolorowy – w górnej części jasnoszary, a od spodu biały. Jest najkrótszy wśród gatunków Abracoma. Samice mają po dwie pary sutków. Siekacze tych zwierząt są duże.
Szynszyloszczur górski zamieszkuje w górach Sierra de Famatina w prowincji La Rioja w północno-zachodniej części Argentyny. Typowa lokalizacja: La Invernada, departament Famatina, prowincja La Rioja, na wysokości 3800 m n.p.m.
Oldfield Thomas zanotował jedynie (1920) relację pracownika (E. Boudini), który schwytał jedyne badane okazy, że szynszyloszczur samotny żyje w terenie skalistym, w szczelinach i rozpadlinach.
Szynszyloszczur górski prawdopodobnie wiedzie nocny tryb życia. Żyje w małych koloniach. Po ciąży trwającej 115–118 dni samica szynszyloszczura szarego rodzi 2–3 młode. Samice w ciąży lub karmiące młode obserwowano w okresie od sierpnia do grudnia.
Szynszyloszczur górski podobnie jak pozostałe gatunki z rodzaju Abrocoma jest ścisłym roślinożercą.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Abrocoma famatina w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek o nieokreślonym stopniu zagrożenia (data deficient). Szynszyloszczur samotny jest znany tylko z sześciu okazów zwierząt schwytanych 19 marca 1920 przez E. Boudiniego.
