Chomiczak długoogonowy, chomik długoogonowy (Cricetulus longicaudatus) – gatunek ssaka z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Nocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Nora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
L
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) 80–135 mm, długość ogona 35–48 mm, długość ucha 15–20 mm, długość tylnej stopy 15–21 mm; masa ciała 15–50 g.
Chomiczak długoogonowy występuje w środkowej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku:
Zasiedla obszary pustynne, scrub, łąki wysokogórskie (w południowej części zasięgu występowania), skaliste stepy górskie oraz półpustynie. Preferuje południowe zbocza pod górami. Występuje obficie na stepach uprawnych w Piedmoncie nie wyżej niż 1900 m n.p.m. Aktywny nocą. Spożywa głównie nasiona, czasem owady. Żyją w płytkich norach, rozciągających się poziomo pod powierzchnią, często pod skałami. Tworzą tam gniazda z trawy i spiżarnie. Zdarza się, że zajmuje gniazda wykonane przez inne ssaki. W ciągu roku wychowuje dwa mioty po 4–9 młodych. Rozmnażanie zaczyna się od marca, albo kwietnia.
W wyniku wypasu zwierząt może dojść do degradacji naturalnych siedlisk Chomika długoogonowego. Na niektórych obszarach inne gatunki gryzoni mogą z nim konkurować. Zagrażają mu również susze. Zmiany środowiskowe i działalność człowieka nie są uznanie za źródło zagrożenia. Nie odnotowano żadnego spadku liczebności.
