Zimorodek madagaskarski (Corythornis madagascariensis) – gatunek małego ptaka z podrodziny zimorodków (Alcedininae) w rodzinie zimorodkowatych (Alcedinidae). Ptak ten zamieszkuje Madagaskar, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała około 13 cm; masa ciała samców 17–21 g, samic 17–22 g. U obu płci podgatunku nominatywnego górne części ciała są koloru jasnorudego, zaś dolna część pleców, pokrywy nadogonowe i kark są podszyte kolorem liliowym; za pokrywami usznymi ciągnie się wąski, biały pas. Szyja, dolne części ciała i pokrywy podogonowe białe, lotki I rzędu czarne. Tęczówka ciemnobrązowa, dziób, nogi i stopy koloru pomarańczowoczerwonego. Młode ptaki są bardziej matowe, liliowe rozmycie jest mniej widoczne, a dziób jest czarny z bladą końcówką. Podgatunek dilutus jest bledszy i brak mu liliowego rozmycia.
Zimorodek madagaskarski występuje endemicznie na Madagaskarze, zamieszkując w zależności od podgatunku:
Zimorodek madagaskarski jest najprawdopodobniej gatunkiem osiadłym, zamieszkującym suche zarośla, lasy sawannowe i ich obrzeża oraz wnętrze mokrego, zimozielonego lasu. Występuje do wysokości 1500 m n.p.m. Nie jest zależny od wody. Odzywa się wysokim piskiem brzmiącym „treet treet”; gdy jest zaniepokojony, wydaje wysokie, ostre tony brzmiące „chweip” lub „treeeee” w locie.
Zimorodek madagaskarski poluje głównie na płazy bezogonowe; spożywa również owady, w tym prostoskrzydłe (Orthoptera), chrząszcze (Coleoptera), skorki (Dermaptera), mrówki (Formicidae) i różnego rodzaju larwy, czasami żywi się również pająkami, krewetkami, niewielkimi tarczogonowatymi (Uroplattidae) i kameleonami (Chamaeleonidae). Na zdobycz czatuje, siedząc na niskiej gałęzi w gęstych zaroślach; gdy zauważy zdobycz, rzuca się w dół, chwyta ją na ziemi i wraca z powrotem na gałąź, gdzie przed połknięciem swojej ofiary uderza nią o gałąź.
Sezon lęgowy przypada na okres od października do stycznia, głównie od listopada do grudnia. Tunelowe gniazdo jest o długości 30–35 cm i średnicy 5 cm, wykopane na brzegu w ziemi, często na skraju leśnego szlaku. W zniesieniu 4 jaja, wysiadują je oboje rodzice. Brak innych informacji.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern „najmniejszej troski”). Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale podgatunek nominatywny uważa się za dość pospolity i szeroko rozpowszechniony. Drugi z podgatunków znany jest tylko z jednego okazu znalezionego w lesie Sakaraha, dlatego zachodzi potrzeba dalszych poszukiwań na tym obszarze rzadko odwiedzanym przez ornitologów, aby potwierdzić jego przetrwanie. Zagrożeniem dla tego gatunku jest ciągłe niszczenie jego siedliska.
