Gekon turecki (Hemidactylus turcicus) – gatunek gada z rodziny gekonów występujący w południowej i południowo-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego i południowej Francji, na północno-wschodnim wybrzeżu Adriatyku, Półwyspie Bałkańskim, a także na wyspach Morza Śródziemnego i Egejskiego. Występuje też na Wyspach Kanaryjskich, w Azji Mniejszej i na Półwyspie Arabskim. Został zawleczony także do Ameryki Północnej i Środkowej.
Ubarwienie gekona jest zmienne, zależy od środowiska i nastroju zwierzęcia. Zazwyczaj waha się od brązowo-różowego po żółty. Na grzbiecie brązowy wzór, ogon paskowany. Brzuch jasny, białawy. Łuski drobne, pomiędzy nimi znajdują się rzędy dużych tarczek. Ciało smukłe, na palcach znajdują się przylgi umożliwiające zwierzęciu wspinanie się po stromych powierzchniach.
Żyje w wielu różnorodnych siedliskach, zarówno na nizinach, jak i w górach. Może zamieszkać w pobliżu siedzib ludzkich.
Nocny, lądowy tryb życia.
Żywi się owadami i pajęczakami, rzadko zjada małe jaszczurki. Czasem korzysta ze sztucznych źródeł światła, by łowić zwabione blaskiem owady.
Zwierzę rozmnaża się od kwietnia do sierpnia. Samica składa 2-3 jaja w szczelinach i zagłębieniach skalnych. Młode wykluwają się po 37-45 dniach.
