Ślepowron rdzawy (Nycticorax caledonicus) – gatunek ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Zamieszkuje południowo-wschodnią Azję, Australię, Nową Zelandię oraz wyspy zachodniego Pacyfiku. Nie jest zagrożony.
Średniej wielkości czapla o krępej budowie. Samce osiągają 55–65 centymetrów wysokości, samice 55–60 centymetrów. Rozpiętość skrzydeł wynosi od 95 do 110 centymetrów. Masa ciała obu płci to około 800 gramów. U gatunku tego nie obserwuje się wyraźnego dymorfizmu płciowego. Grzbiet ma barwę czerwonawo-brązową, co kontrastuje z białym brzuchem. Skrzydła o barwie szarej. Na głowie czarne pióra na kształt czapki, z przedłużeniem na górną część karku. Posiada gruby, czarny dziób, czerwone oczy i jasnobrązowe nogi. W okresie lęgowym nogi przybierają różową barwę. Młode posiadają żółte lub bursztynowe oczy, natomiast nogi są barwy szarej. Czapka na głowie młodych ma brązowy odcień. Młode przybierają upierzenie dorosłych osobników dopiero po trzech latach.
Obszar występowania ślepowrona rdzawego jest bardzo duży, co zapobiega bezpośredniemu zagrożeniu wynikającemu z niszczenia siedlisk bytowania i gniazdowania. Liczebność gatunku ma cechy fluktuacji wynikającej z warunków środowiskowych, choć niektóre populacje mogą być stabilne, a trend liczebności niektórych nie jest znany. Z tego powodu ślepowrona rdzawego uznaje się za gatunek najmniejszej troski (LC).
Jeden z podgatunków ślepowrona rdzawego, tj. Nycticorax caledonicus crassirostris posiada obecnie status podgatunku wymarłego (EX). Został on opisany przez Nicholasa Aylwarda Vigorsa w 1839 roku. Wymarł około 50 lat po jego odkryciu. Żył on na Wyspach Bonin. Wymarł w wyniku wprowadzenia na wyspę drapieżników, m.in. szczurów i dzikich kotów.
