Długonóg papuaski (Lorentzimys nouhuysi) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Nowej Gwinei.
Długość ciała (bez ogona) 55–90 mm, długość ogona 110–125 mm, długość ucha 19–22 mm, długość tylnej stopy 14–19 mm; masa ciała 10–23 g. Typowe osobniki gatunku mają krótkie, cynamonowobrązowe futro z włosami o długości nie przekraczającej 6 mm; te zaliczone do podgatunku alticola mają dłuższą i ciemniejszą sierść. Spód ciała jest szarobiały, policzki białawe (szare u formy alticola). Rzadkie włosy na łuskowatym ogonie są czarne u typowych długonogów, a białe u przedstawicieli alticola. Samica ma trzy pary sutków.
Długonóg papuaski występuje w Nowej Gwinei, w tym Górach Centralnych, górach Torricelli, Adelbert oraz na półwyspie Huon (góry Finisterre).
Żyje na wysokościach od 80 do 2700 m n.p.m. Zamieszkuje lasy tropikalne. To leśne zwierzę buduje gniazda w koronach paproci drzewiastych lub w mchu pośród skał. Samica prawdopodobnie rodzi od dwóch do czterech młodych.
Długonóg papuaski zajmuje duży obszar i bywa częsty w niektórych częściach zasięgu. Nie są znane większe zagrożenia dla tego gatunku, a populacja jest uznawana za stabilną. Długonóg papuaski jest przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody uznawany za gatunek najmniejszej troski.
