Syczek nikobarski (Otus alius) – gatunek małego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae), podrodziny puszczyków. Występuje na Nikobarach, przede wszystkim na głównej wyspie archipelagu – Wielkim Nikobarze. W klasyfikacji IUCN jest to gatunek bliski zagrożenia.
Długość ciała około 19–20 cm. Szczegółowe wymiary dla dwóch zbadanych osobników: długość skrzydła – 163,5 ± 3,5 mm, długość górnej krawędzi dzioba (od nasady w czaszce) – 21,9 ± 0,3 mm, długość ogona: 75,8 ± 2 mm, długość skoku – 19,1 ± 0,7 mm. Samica, paratyp, jest nieco większa od samca, ma wyraźniej zaznaczony wzór i więcej bieli na spodzie ciała. Jak na przedstawicieli rodzaju, syczki nikobarskie są średniej wielkości. W kolorystyce upierzenia dominuje ciepły brąz. Całe upierzenie jest gęsto prążkowane.
IUCN od 2018 roku klasyfikuje syczka nikobarskiego jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej – od 2000 roku – miał on status gatunku niedostatecznie rozpoznanego (DD, Data Deficient). BirdLife International szacuje, że liczebność populacji zawiera się w przedziale 2500–9999 dorosłych osobników, zaznaczając jednak, że są to szacunki bardzo niepewne i być może zawyżone. Nie są znane konkretne zagrożenia, które mogą redukować liczebność tych sów. Rosnące na wybrzeżu Wielkiego Nikobaru lasy są wycinane i przekształcane w tereny rolnicze (zwłaszcza uprawy kokosów, bananowców, nanerczy i ryżu) lub mieszkalne. 26 grudnia 2004 wyspę nawiedziła fala tsunami, która mogła zniszczyć potencjalne tereny lęgowe syczków nikobarskich. Szkody, jakie poczyniło tsunami, zmusiły wielu ludzi, którzy stracili swoje domy, do osiedlenia się w nadbrzeżnych lasach i zakładania tam upraw.
