Kryl północny (Meganyctiphanes norvegica) – średnio duży gatunek szczętek, występujący w całym regionie północnego Atlantyku. Tam jest najważniejszym rodzajem pokarmu wielu gatunków zwierząt, m.in. fiszbinowców, różnych gatunków ryb i ptaków morskich. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Meganyctiphanes.
Kryl północny osiąga wielkość do 30 mm, według FAO do 40 mm.
Jego zasięg obejmuje rozległe przestrzenie północnego Atlantyku, od subpolarnych akwenów otaczających Grenlandię, Islandię i Norwegię, po umiarkowanie ciepłe wody na wysokości przylądka Hatteras (Karolina Północna) na zachodzie i Morza Śródziemnego na wschodzie. Występuje m.in. w północnej części Morza Północnego sięgając po cieśninę Kattegat. Brak tego gatunku w Bałtyku.
Gatunek jest ważnym ogniwem łańcucha pokarmowego w północnym Atlantyku. Odżywia się zooplanktonem, z którego faworyzuje widłonogi. Te powodują czerwone zafarbowanie jego systemu pokarmowego, widocznego przez przezroczysty egzoszkielet. Z drugiej strony kryl ten jest jednym z głównych rodzajów pożywienia fiszbinowców, ryb, np. dorsza atlantyckiego i ptaków, np. burzykowatych.
W poszukiwaniu pożywienia, jak i chroniąc się przed drapieżnikami, kryl północny odbywa wertykalne wędrówki schodząc w głębiny podczas dnia i wypływając w wyższe warstwy wody podczas nocy.
Podobnie jak inne gatunki szczętek kryl północny linieje po tym, jak wyrośnie z za małych egzoszkieletów. Linienia następują w okresie od 9 do 28 dni, w zależności od temperatury wody. Częściej następują przy temperaturach do 15 °C, rzadziej przy temperaturach od 2,5 °C.