Tamandua północna, mrówkojad meksykański (Tamandua mexicana) – gatunek ssaka z rodziny mrówkojadowatych (Myrmecophagidae). W niewoli żyje około 9,5 roku.
No
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Dz
DzienneMi
MięsożerneZw
Zwierzęta owadożerneEntomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Na
NadrzewneLą
LądoweZw
Zwierzęta oswojoneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Sa
SamotneNi
Nie migrująceN
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) około 560 mm, długość ogona 400–675 mm, długość ucha 40–46 mm, długość tylnej stopy 80–110 mm; masa ciała 3–6 kg (brak widocznego dymorfizmu płciowego). Mają żółtawe futro z charakterystyczną czarną „kamizelką” na grzbiecie. Sierść jest krótka, szorstka i gęsta, a długie pazury służą do niszczenia mrowisk i termitier. Duże, sterczące uszy i niewielkie oczy.
Język mrówkojada meksykańskiego, tak jak innych mrówkojadów, jest długi i pokryty lepką śliną, która umożliwia podnoszenie termitów i mrówek. Szczęka nie zawiera zębów, a jej mięśnie oraz żuchwa są zredukowane.
Dzięki chwytnym łapom mogą one wspinać się na drzewa. Duży pazur na środkowym palcu dolnej kończyny i mocne mięśnie umożliwiają rozdarcie kory drzewa, aby zdobyć pożywienie.
Tamandua północna występuje w zależności od podgatunku:
Tamandua północna żyje zarówno w lasach tropikalnych, jak i w formacjach sawannowych (campos, llanos). Preferują miejsca w okolicach wody i drzew pokrytych mchem, gdyż tam łatwiej im znaleźć pożywienie.
Gdy nie są aktywne, tamanduy najczęściej rezydują w pustych pniach drzew lub norach innych zwierząt.
W Panamie często można zobaczyć mrówkojady meksykańskie przepływające między wyspami.
Jest samotnikiem, prowadzi zarówno dzienny, jak i nocny tryb życia. Wykazuje aktywność około 8 godzin na dobę, resztę czasu spędzając w pustych pniach drzew. Do jego największych naturalnych wrogów należą drapieżniki jaguar amerykański i harpia wielka.
Żywi się głównie mrówkami (z wyjątkiem produkujących chemiczne odstraszacze, jak mrówki wędrowne) i termitami mającymi swoje gniazda u podstaw drzew, w lub na których tamandua zamieszkuje.
Na Barro Colorado Island zostało przeprowadzone badanie, w którym stwierdzono, że tamandua zjada około 9000 mrówek dziennie, atakując przy tym 50–80 mrowisk.
Mrówkojady meksykańskie komunikują się między sobą przez syczące dźwięki lub silny odór wydzielany przez gruczoły znajdujące się w ich odbycie. Z powodu tego szczególnego sposobu komunikacji są czasem nazywane „leśnymi śmierdzielami”.
Rozmnaża się na jesieni, na wiosnę przychodzą na świat potomki. W miocie przeważnie rodzą się pojedyncze młode, ale zdarzały się przypadki bliźniąt. Ruja występuje u tych zwierząt parę razy w roku i trwa najczęściej 130–150 lub 160–190 dni.
Po urodzeniu młode zostają w towarzystwie matek, które bronią je, karmią i opiekują się nimi przez około rok. Po upływie tego czasu, odchodzą one i rozpoczynają własne cykle rozmnażania.
Zarówno samce jak i samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 1 roku.
