Góropatwa skalna, kuropatwa skalna (Alectoris graeca) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje południową Europę. Osiadły.
Trudna do odróżnienia od innych gatunków góropatw, zwłaszcza od góropatwy azjatyckiej, od której różni się czysto białym, a nie kremowym gardłem, czarnym kantarkiem, gęściej pręgowanymi bokami oraz bardziej błękitnym niż brązowym odcieniem szarego grzbietu.
Wygląd zewnętrzny: Obie płci ubarwione podobnie, ale samica nieco mniejsza od samca, z mniej wyrazistym wzorem. U samca obecne guzki na skoku. Młode mniej kontrastowo ubarwione.
Rozmiary: długość ciała 33–37 cm, rozpiętość skrzydeł 46–53 cm
Masa ciała: samiec 550–850 g, samica 410–650 g
Stoki górskie z wapiennymi skałami, niską trawą oraz pojedynczymi drzewami i krzewami. Bardziej niż góropatwa azjatycka związana z terenami wysokogórskimi.
Alpy, Półwysep Apeniński i Bałkański.
Gatunek osiadły, zimą może tworzyć stada i schodzić na niżej położone tereny górskie. Przed zagrożeniem często ucieka, biegnąc pod górę.
Wydawane głosy to czterosylabowe „czer-ciriczi”, czyste „wit wit wit” i ostre „picz-i”.
Dominuje pokarm roślinny: nasiona, owoce i zielone części roślin. Samice i młode chętnie uzupełniają dietę owadami, głównie konikami polnymi, chrząszczami, mrówkami, larwami muchówek i motyli.
Zimowe stada zaczynają się rozpadać już w lutym, od marca-kwietnia zaczyna bronić terytorium. Gatunek monogamiczny, zazwyczaj tworzy trwałe pary, chociaż obserwowano pojedyncze przypadki bigamii.
Gniazdo: Miejsce na założenie gniazda wybiera samiec, jednak to samica wygrzebuje zagłębienie, w którym składa jaja.
Termin składania jaj zależy od regionu, w Alpach od połowy maja do czerwca, w Grecji od kwietnia do czerwca.
Jaja: składa 8–14 jaj.
Wysiadywanie: Jaja są wysiadywane zarówno przez samicę, jak i przez samca, przez 24–26 dni. Po złożeniu połowy jaj, samica zostawia je do wysiadywania samcowi, a sama przystępuje do budowy drugiego gniazda, w którym znosi pozostałe jaja. Pisklęta wysiadywane przez samca wykluwają się szybciej. Ten typ gniazdowania jest częsty u ptaków gnieżdżących się na ziemi.
Pisklęta: kremowo-brązowy wierzch, spód jaśniejszy. Zagniazdowniki. Młode osiągają rozmiary rodziców po 90 dniach, zaś po 120 dniach ważą tyle co osobniki dorosłe.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2012 roku uznaje góropatwę skalną za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened), wcześniej (od 1988 roku) miała ona status najmniejszej troski (LC – least concern).
Gatunek szeroko rozpowszechniony i liczny (w 2015 roku szacowany na 83,5–147 tysięcy dorosłych osobników. Liczebność populacji w większości zajmowanego obszaru maleje, aczkolwiek nie są to zmiany bardzo gwałtowne. Główną przyczyną jest utrata siedlisk w wyniku intensyfikacji rolnictwa i urbanizacji, poza tym jest to w wielu krajach gatunek łowny.