Kowalik białoczelny (Sitta arctica) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kowalików (Sittidae). Występuje w północno-wschodniej Rosji. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wymiary przedstawia poniższa tabela. W nawiasie podano liczbę zbadanych osobników.
Większość upierzenia ma barwę szaroniebieską (ołowianą), ciemniejszą niż u wszystkich białobrzuchych kowalików zwyczajnych. Występuje ciemny pas po bokach głowy, węższy i krótszy w porównaniu do kowalików zwyczajnych. Jasna barwa czoła i paska nad ciemnym paskiem ocznym słabo zaznaczona lub nieobecna. Występują jasne końcówki pokryw skrzydłowych większych. Boki ciała kasztanowe, środek brzucha zawsze czysto biały. Spód skrzydeł jest ołowianoszary, co odróżnia kowaliki białoczelne od innych azjatyckich kowalików, u których ten ma barwę białawą lub jasnoszarą. Nie występuje dymorfizm płciowy przejawiający się w odmiennej barwie pokryw podogonowych u samców i samic; kowaliki białoczelne niezależnie od płci cechują pokrywy podogonowe koloru cynamonowego z jaśniejszymi plamkami na końcówkach. W porównaniu do pozostałych azjatyckich kowalików białoczelne są ogólnie większe, jednak mają przeciętnie krótsze skoki i palce. Inną różnicą jest stosunek długości tylnego palca do tylnego pazura – u przedstawicieli S. arctica są one mniej więcej równe, podczas gdy u kowalików zwyczajnych tylny pazur jest 2–3 mm dłuższy od tylnego palca. Do tego kowaliki białoczelne mają znacznie węższe dzioby w stosunku do kowalików zwyczajnych.
IUCN w 2016 sklasyfikował kowalika białoczelnego jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern); wcześniej nie był klasyfikowany. Po wydzieleniu tego taksonu do osobnego gatunku liczebność populacji nie została oszacowana, ale jej trend oceniany jest jako stabilny.
