Gibbon srebrzysty, gibon srebrzysty (Hylobates moloch) – gatunek ssaka naczelny z rodziny gibbonowatych (Hylobatidae).
Dz
DzienneOw
OwocożerneRo
RoślinożerneFitofag, roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin. W ekosystemie roślinożercy stanowią pi...
Na
NadrzewneZo
ZoochoriaEn
Endemity wyspoweLą
LądoweTe
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Żyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sp
SpołeczneS
zacznij od...Brak danych dotyczących długość ciała; masa ciała samic 6,2 kg, samców 6,6 kg. Ciało pokryte włosem o srebrzystoszarym ubarwieniu. Gibbony srebrzyste osiągają 4-9 kg masy ciała. Mają długie ramiona typowe dla gatunków poruszających się wśród drzew metodą brachiacji. Dymorfizm płciowy nie jest zaznaczony.
Gibbon srebrzysty występuje na Jawie, głównie w zachodnich prowincjach (Banten i Jawa Zachodnia), z dodatkową populacją na niewielkim obszarze w środkowej i skrajnie wschodniej części wyspy, jak góry Dieng.
Występuje w lasach deszczowych. Gatunek monogamiczny i terytorialny. Większość czasu spędzają na drzewach. Tworzą małe grupy rodzinne złożone z samca, samicy i ich młodych. Samica, po 7-miesięcznej ciąży, rodzi 1 młode, którym opiekuje się przez dwa lata. Gibbony srebrzyste żyją prawdopodobnie ok. 45 lat. Żywią się głównie owocami uzupełniając dietę liśćmi i kwiatami.
Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (Załącznik I). W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EN (gatunek zagrożony wyginięciem).
