Mundżak indyjski, mundżak (Muntiacus muntjak) – gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych zamieszkujący w Indiach, na półwyspie Indochońskim i archipelagu Sundajskim.
Dz
DzienneNo
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Ws
WszystkożerneWszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
Lą
LądoweKu
KursoryczneZw
Zwierzęta pasące sięWypas – wyprowadzanie i pilnowanie grupy zwierząt na pastwiskach, co jest ściśle związane z gospodarką pasterską. W Beskidach wypasano najcze...
Ży
ŻyworodneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Te
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
St
StadnePo
PoligamiaGe
Generalnie samotnikiSt
StadneStado – grupa osobników tego samego, rzadziej różnych gatunków zwierząt, żyjąca na określonym terytorium, związana mniej lub bardziej zaaw...
Ni
Nie migrująceS
zacznij od...Mundżaki indyjskie mają krótkie kończyny i długi tułów. Samce posiadają krótkie (do 15 cm) poroże oraz wystające górne kły i są przeważnie większe od samic. Sierść szarobrunatna, krótka, spodem jaśniejsza. Na głowie występuje jaśniejsze ubarwienie na czole i wokół oczu. Długim językiem sięgają do kącików oczu.
Mundżak występuje w subtropikalnych lasach na południowym wschodzie Azji (Indie, półwysep Indochiński i archipelag Sundajski). Zasiedla lasy deszczowe i monsunowe oraz gęste zarośla, zwykle w pobliżu źródeł wody. Zidentyfikowano kilkanaście podgatunków, klasyfikacja jest jednak niepewna, przede wszystkim ze względu na krzyżówki międzygatunkowe. Mundżaki z Indii i Chin zostały wprowadzone do południowej Anglii w latach trzydziestych ubiegłego wieku, we Francji próby takie czynione były wielokrotnie (w latach 1891, 1953 i dalszych). Dokonywano introdukcji do lasów o gęstej roślinności. We Francji i Belgii mundżaki nie występują już w stanie naturalnym, posiadają je tylko niektóre zwierzyńce lub ogrody zoologiczne. Natomiast populacja w Wielkiej Brytanii nadal się utrzymuje, ich zasięg występowania powiększył się nawet na północ i wschód. W Europie nie występują inne populacje mundżaków w stanie dzikim.
Gatunek wszystkożerny – zjadają rośliny, jaja ptaków i małe zwierzęta. Samica rodzi zwykle jedno, rzadziej dwa młode, które przebywają z nią do ok. 6 miesięcy. Dorosłe osobniki, poza okresem godowym, prowadzą samotniczy tryb życia.
Przed objęciem ochroną mundżaki indyjskie były poławiane dla mięsa.
U mundżaków brak jest sprecyzowanego okresu rui. Ponowna kopulacja występuje w kilka dni po porodzie. Samice mogą w ten sposób rodzić młode co 7 miesięcy. Bliźnięta zdarzają się rzadko. W środowisku naturalnym śmiertelność mundżaków jest znaczna. Przyczyną są niesprzyjające warunki klimatyczne, ruch kołowy i wałęsające się psy.
