Pustelnik białobrody (Phaethornis hispidus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), występujący w północno-zachodniej i środkowej części Ameryki Południowej. Jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków pustelników. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern).
Średniej wielkości koliber o długim, zakrzywionym dziobie. Górna szczęka szara, żuchwa czerwona. Czoło, szczyt głowy, potylica, kark i grzbiet w kolorze szarym z lekko zielonkawym odcieniem. Kuper szary z białymi długimi piórami na ogonie. Kantarek i policzki ciemnoszare. Pasek oczny i pasek policzkowy białawe. Gardło i przód szyi białawe, tworząc śliniak w kształcie brody. Spód ciała szary. Skrzydła czarne z łupkowymi obrzeżami lotek. Nogi łupkowe. Obie płcie podobne. Samica ma nieco krótszy, ale bardziej zakrzywiony dziób, oraz krótsze skrzydła od samca. Młodociane mają ochrowe brzegi piór pokryw nadogonowych. Długość ciała 13–14 cm, masa ciała 4–6 g.
Jego głównym habitatem są tropikalne i subtropikalne wilgotne lasy nizinne, regularnie zalewane, nad rzekami, rzadziej występuje w lasach wtórnych, lasach bagiennych, zaroślach helikonii i bambusów oraz na plantacjach. Występuje na terenach do wysokości 1200 m n.p.m. Odżywia się nektarem i małymi stawonogami.
Okres lęgowy nie jest dokładnie określony. W Kolumbii to grudzień–kwiecień, w Peru czerwiec–grudzień, w Boliwii lipiec–wrzesień. Buduje gniazda w kształcie stożka zwisającego na końcu dużego liścia. W lęgu zazwyczaj 2 jaja. Pisklęta przebywają w gnieździe od 20 do 22 dni.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN pustelnik białobrody jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) od 2004 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Zasięg jego występowania, według szacunków organizacji BirdLife International, obejmuje około 5,33 mln km². BirdLife International podaje, że populacja ma trend spadkowy ze względu na kurczenie się jego naturalnego habitatu i może zmniejszać się nawet do 25% w ciągu trzech pokoleń (czyli 12 lat).
