Drozdoń tajgowy (Zoothera aurea) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Występuje od zachodniego Uralu na wschód po wybrzeża Morza Ochockiego i Japońskiego, Sachalin, Japonię i południowe Wyspy Kurylskie. Wędrowny – zimuje we wschodniej i południowo-wschodniej Azji. W Europie (nie licząc europejskiej części Rosji) stwierdzany sporadycznie. Nie jest zagrożony.
Długość ciała 29 cm. Duży jak na drozda, złotobrązowy, pokryty ciemnymi, półksiężycowatymi plamkami. Długi dziób. W locie spód skrzydeł z czarno-białym rysunkiem. Poszczególne szaty nie różnią się od siebie.
Drozdoń tajgowy zamieszkuje w zależności od podgatunku:
Bogata w podszyt tajga. Podgatunek toratugumi gniazduje także w lasach górskich i podgórskich w Korei, a w Japonii w wilgotnych lasach liściastych lub mieszanych z gęstym podszytem, głównie na wysokości 500–1600 m w centralnej części Honsiu oraz 0–800 m na Hokkaido.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN drozdoń tajgowy jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern), z tym że, jak wyżej wspomniano, organizacja ta stosuje szersze ujęcie systematyczne obejmujące 5 podgatunków. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy, choć w Europie (według danych BirdLife International z 2015 roku) jego liczebność wzrasta.
Drozdoń tajgowy sporadycznie zalatuje do Polski (10 stwierdzeń do 2004 roku). Takson ten był jednak uprzednio klasyfikowany jako podgatunek drozdonia pstrego i pod taką też nazwą występuje w starszych publikacjach, a także w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt, na mocy którego jest na terenie kraju objęty ochroną gatunkową ścisłą.
