Kanguroszczurnik pędzloogonowy, kanguroszczur (Bettongia penicillata) – gatunek ssaka z rodziny kanguroszczurowatych (Potoroidae) wyróżniający się nietypowymi dla torbaczy preferencjami pokarmowymi.
Długość ciała bez ogona mieści się w przedziale 28,9–36 cm, długość ogona 25–36 cm; masa ciała 0,8–1,8 kg. Sierść płowoszara, brzuch białawy. Kończyny tylne silniej rozwinięte od przednich, nie są jednak tak silnie zróżnicowane, jak u innych przedstawicieli kangurowatych. Ogon częściowo chwytny.
Kanguroszczurnik pędzloogonowy występuje w zależności od podgatunku:
Kanguroszczur występował niegdyś licznie na całym południu Australii. Wykazuje przystosowania do życia w różnych środowiskach.
Torbacz ten poza okresem rozrodu jest samotnikiem. Prowadzi nocny tryb życia. W ciągu dnia skrywa się w gnieździe i zaciekle broni otoczenia swojej kryjówki, ale na żerowisku toleruje inne kanguroszczury. Budowę gniazda zaczyna od wygrzebania w krzewiastych zaroślach płytkiego dołka w ziemi. Potem pyskiem i przednimi łapami zbiera trawę, suche liście i rozdrobnioną korę drzew. Na koniec przyciska ten ładunek do brzucha przytrzymując chwytnym ogonem i zanosi do gniazda.
Ciąża trwa 21 dni. Samica rodzi jedno młode, które przebywa w torbie lęgowej matki przez blisko 100 dni. Młode towarzyszy matce i ssie mleko do czasu pojawienia się kolejnego zarodka.
Kanguroszczur żywi się głównie grzybami wykopanymi z ziemi. Dietę uzupełnia bulwami, nasionami, owadami i żywicą. Nie zjada zielonych części roślin. Może obywać się bez wody. Żyje 4-6 lat.
