Amazonka wenezuelska (Amazona barbadensis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae), zamieszkujący północną Wenezuelę oraz okoliczne wyspy. Nie wyróżnia się podgatunków. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Amazonki wenezuelskie osiągają wymiary około 33 cm oraz ważą 270 g. Brak widocznego dymorfizmu płciowego. W upierzeniu dominuje kolor zielony. Czoło i kantarek są białe. Wierzch głowy, okolice oczu i górne policzki żółte, podobnie jak ramiona oraz uda. Na skrzydłach widoczne czerwone lusterko. Sterówki u nasady również są czerwone. Wokół oczu jest bladoszary pierścień. Tęczówki pomarańczowoczerwone. Dziób jasny. Młode osobniki są podobne do dorosłych. Zazwyczaj są one bledsze i mają mniej żółtego na głowie. Mają ciemniejszy dziób oraz brązowawą tęczówkę.
Gatunek ten występuje na niewielkich, izolowanych obszarach na wybrzeżach Wenezueli oraz na pobliskich wyspach: La Blanquilla, Margarita, Bonaire. Została również wprowadzona na Curaçao. Na wyspie Aruba gatunek wyginął około 1950 roku.
Amazonki wenezuelskie zamieszkują obszary słabo zalesione oraz skaliste w pobliżu wybrzeża do 450 m n.p.m.
Gatunek ten żyje w parach, lecz również w stadach do 100 osobników. Żywi się między innymi owocami, nasionami i nektarem. Głos ma głośny i ochrypły.
Gniazduje wysoko w dziuplach drzew oraz w szczelinach skalnych. Tam samica składa 2–3 jaja, które są wysiadywane przez ok. 26 dni. Młode po wykluciu ważą 10 g. W gnieździe przebywają prawie 2 miesiące.
IUCN od 2021 roku uznaje amazonkę wenezuelską za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Wcześniej, od 1994 roku, miała ona status gatunku narażonego (VU – Vulnerable). Liczebność populacji na wolności szacuje się na 2500–9999 dorosłych osobników, a jej trend uznawany jest za spadkowy. Głównym zagrożeniem jest odłów tych ptaków do niewoli. Gatunek jest objęty I załącznikiem konwencji waszyngtońskiej (CITES).
