Europese meerval

Voor de mens is de meerval niet ongevaarlijk. Gelet op de huidige grootte die meervallen in Nederland bereiken, moet vooral opgepast worden bij het vissen op meerval.Meervallen van groter formaat zijn potentieel gevaarlijk voor kinderen, zo blijkt uit het werk van Alfred Brehm in Nederlandse vertaling.

"In den Donau ontmoet men niet zelden exemplaren van 3 M. lengte en 200 à 250 KG. gewicht."... "In de maag van een bij Presburg gevangen Meerval vond men de overblijfselen van een knaap, in een andere die van een Poedel, in een derde exemplaar Ganzen, die door dezen Visch eerst onder water getrokken en daarna ingeslikt waren."

In de Hongaarse vertaling bevat het werk van Brehm aanvullende informatie over aanvallen op volwassenen door de Europese meerval. Terugvertaald naar het Nederlands uit de Hongaarse vertaling:

"Zo vermelden Haeckel en Kner dat er in Bratislava een meerval werd gevangen, in de maag waarvan de resten van een kinderlijk werden gevonden."... "Een Roemeense visser ging met zijn boot naar het midden van de Donau omdat hij wilde baden. Tijdens het baden ving een meerval zijn benen, die hij niet uit de grote mond van dit monster kon trekken, en werd meegetrokken naar de bodem. Na een paar dagen vonden ze het lijk van de dode visser, wiens voeten nog steeds in de bek van de meerval zaten, maar de vraatzuchtige rover kon de benen van zijn slachtoffer niet loslaten en was gestikt."... "Een ander geval, dat Antipa noemt, is het volgende. Een visser wilde zijn handen wassen, maar hij zag de in het water verborgen meerval niet, die zich onmiddellijk vastbeet in de ondergedompelde handen van de visser, die de grootste moeite had om zijn gepelde, gevilde handen terug te trekken uit de dichtbetande mond van deze roofvis met kleine ogen en grote baarddraden."

In het originele Duitstalige werk citeert Brehm de Zwitserse natuuronderzoeker Conrad Gesner, die naast aanvallen op mensen, ook aanvallen op paarden beschrijft. Brehm benadrukt nog dat het laatste geen overdrijving is, en dat men meerdere gevallen kent, die Gesners verhaal bevestigen. Vertaald naar het Nederlands:

"... dat in een maag van een meerval een mensenhoofd en een rechterhand met twee gouden ringen zijn gevonden,... en spaart ook het vee niet, zodat wanneer men het vee naar een natte weide voert, gaat wassen, of slechts laat drinken, dat de meerval dan soms het paard naar de bodem trekt en verzuipt..."

In aanvulling op een gebrek aan kieskeurigheid, heeft de meerval bij het jagen veel profijt van zijn zeer goede gehoor, met name in troebel water en 's nachts. Door middel van een aantal verbonden beenstukjes, het orgaan van Weber, worden geluidstrillingen van de zwemblaas overgebracht naar het middenoor. Ook de baarddraden met tastzin en de smaakzin zijn belangrijk voor het opsporen van prooien. Daarnaast zijn de geur en de zijlijn belangrijk, en ten slotte heeft de meerval ook nog elektroreceptoren waarmee hij prooien kan waarnemen.