Dzięcioł czerwonobrody (Celeus loricatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae), występujący w północno-zachodniej Ameryce Południowej i Ameryce Centralnej. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern).
Niewielki dzięcioł o spiczastym dziobie koloru szarawego do żółtawego, z lekko zakrzywioną górną szczęką. Tęczówki czerwone, wokół oka naga, szara skóra. Nogi silne, szare. Pióra głowy tworzą charakterystyczny czub. Głowa prawie cała w kolorze cynamonowym z czarnymi plamkami na czole. U samic trochę ciemniejsza, przechodząca w jasnobrązową i w bardziej jednolitej kolorystyce, u samców podbródek i gardło w kolorze czerwonym. Reszta upierzenia nie wykazuje znaczącego dymorfizmu płciowego. Grzbiet i skrzydła w intensywnym rdzawym kolorze z niewielkimi czarnymi prążkami, kuper rdzawy. Górna część piersi także rdzawa, dolna część piersi, brzuch i boki białopłowe w wyraźne czarne prążki. Ogon dosyć długi w ciemnoszaro-białawe pasy. Długość ciała 19–23 cm, masa ciała 74–83 g.
Dzięcioł czerwonobrody występuje na nizinach i pogórzach w pasie od południowo-wschodniej Nikaragui do południowo-zachodniej części Ekwadoru. Choć jako miejsce typowe wskazano Peru, ptak ten tam nie występuje. Zamieszkuje tereny od poziomu morza do 760 m n.p.m. w Kostaryce i Panamie, 1500 m n.p.m. w Kolumbii i 800 m n.p.m. w Ekwadorze. Jest gatunkiem osiadłym.Poszczególne podgatunki występują:
Jego głównym habitatem są nizinne i górskie wilgotne lasy, rzadziej suche. Pojawia się również na skrajach lasów, w półotwartych obszarach w sąsiedztwie lasów, a także w starych lasach wtórnych. Żeruje na pniach i gałęziach, głównie w koronach drzew i ich pobliżu, ale także w niższych partiach. Żeruje pojedynczo lub w parach, tylko sporadycznie w niewielkich stadach mieszanych. Odżywia się głównie mrówkami i termitami, ale także niektórymi owocami.
Okres lęgowy trwa od marca do maja w Kostaryce i od stycznia do kwietnia w Kolumbii. Gniazduje w dziuplach, które wykuwa w starych drzewach o miękkim drewnie na wysokości od 6 do 9 m. Nie są znane szczegóły dotyczące lęgów, inkubacji i dojrzewania piskląt.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN dzięcioł czerwonobrody jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) od 2004 roku. Liczebność populacji jest szacowana od 50 do 500 tysięcy dorosłych osobników; gatunek ten opisywany jest jako rzadki, choć lokalnie może być dość pospolity. Zasięg jego występowania według szacunków organizacji BirdLife International obejmuje około 1,21 mln km². Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na utratę siedlisk.
