Nocek orzęsiony (Myotis emarginatus) – gatunek ssaka z podrodziny nocków (Myotinae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Długość ciała (bez ogona) 41–54 mm, długość ogona 38–46 mm, długość ucha 15–17 mm, długość tylnej stopy 9–11,5 mm, długość przedramienia 36,1–44,7 mm; masa ciała 5,5–15,5 g. Futro na grzbiecie brązowe,włosy są trójbarwne, a na brzuchu jasne z szarobrązowymi lub brązowymi końcówkami. Skrzydła szerokie. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest wyraźne wycięcie na zewnętrznym brzegu ucha, sięgające połowy jego długości. Wymiar koziołka nożowatego osiąga ponad połowę długości ucha tego nietoperza. Błona skrzydłowa dochodząca do nasady palców stopy. Ostroga sięga do połowy lub dwóch trzecich odległości między piętą a ogonem. Brzeg błony ogonowej między ostrogą a ogonem jest porośnięty nielicznymi miękkimi, długimi włosami. Płatka brak. Koniec ogona wystaje z błony ogonowej na około 1 mm. Wzór zębowy: I C P M = 38. Kariotyp wynosi 2n = 44, FNa = 50 (Hiszpania) i FNa = 52 (Czechy, Słowacja i Grecja).
Nocek orzęsiony występuje w Eurazji i Afryce zamieszkując w zależności od podgatunku:
W Europie Środkowej występuje m.in. w Czechach i na Słowacji. Północna granica jego występowania przebiega przez południowy skraj Polski. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadkim i stwierdzanym tylko sporadycznie. W 2010 r. został stwierdzony na Żywiecczyźnie w Lipowej u wschodnich podnóży Beskidu Śląskiego.
W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.