Mewa siodłata (Larus marinus) – gatunek największego ptaka z rodziny mewowatych (Laridae). Jego obszar występowania ograniczony jest do wysp i wybrzeży północnego Atlantyku oraz przyległych rejonów Oceanu Arktycznego. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Dz
DziennePa
PadlinożercyPadlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. gr...
Mi
MięsożerneSt
StadneJa
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
La
Latające ptakiPt
Ptaki morskieDr
Drapieżniki szczytoweDrapieżnik szczytowy – drapieżnik na szczycie łańcucha pokarmowego, bez naturalnych wrogów, które by na niego polowały. Drapieżniki szczytowe...
Pt
Ptaki pelagicznePó
PółwodneTe
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Zw
Zwierzęta oswojoneDr
Drapieżniki pogończeSe
Seryjna monogamiaSp
Społecznest
stadne ptakiKo
KolonijneKolonia – forma współżycia organizmów, np. kolonia lęgowa lub forma życiowa organizmów (morfologia, fizjologia) polegająca na tworzeniu prze...
Mi
MigrująceG
zacznij od...Jej wielkość dorównuje prawie wymiarom dzikiej gęsi, a dorosła podobna jest do mewy żółtonogiej. Przy innych mewach odróżniają się wielkością i masywną sylwetką. W powietrzu ich lot jest podobny do ruchów czapli.
Zamieszkuje pas od Wielkich Jezior Północnoamerykańskich, wschodniej Kanady i USA po Karolinę Północną na południu, południową Grenlandię, wyspy Arktyki, Islandię, Wyspy Owcze, Wyspy Brytyjskie, północną Francję, oraz Półwysep Skandynawski po Półwysep Kolski i co najmniej Morze Białe. Zimą (zwłaszcza północne populacje) przenosi się bardziej na południe i południowy zachód, osiągając brzegi Półwyspu Iberyjskiego (sporadycznie Maroko), a w Ameryce – Florydę (sporadycznie Karaiby). Osiadłe populacje zimują na wybrzeżach Morza Północnego i Bałtyckiego. Większość mew siodłatych jednak przemieszcza się zimą na południe, sporadycznie docierając nawet do Morza Czarnego. Dalsze wędrówki odbywają przeważnie ptaki młode.
W Polsce nie gniazduje, nielicznie koczuje zimą na wybrzeżu, zwłaszcza nad Zatoką Gdańską i Pomorską (tu populacje oceniane na 600–2900 osobników). W głębi kraju pojawia się bardzo rzadko. Niektóre z nich przebywają w Polsce cały rok, jednak najbliższe geograficznie lęgi stwierdzono na bałtyckim wybrzeżu Niemiec. W Europie Środkowej widywana przeważnie w stadach mew srebrzystych.
Lęgną się na wybrzeżach mórz o skalistych brzegach i wyspach, rzadziej piaszczystych, lokalnie na brzegach dużych rzek i ich zakolach oraz jeziorach śródlądowych. Unikają raczej płaskich terenów. W portach trzyma się spokojniejszych miejsc, gdzie odpoczywa. Poza okresem lęgowym również wyrusza na otwarte morze. W czasie przelotów mewy siodłate wędrują wzdłuż rzek i wybrzeży morskich, rzadko tylko zapuszczając się na ląd. Jest to związane z pokarmem, który zdobywają głównie nad wodą.
Różnorodny morski pokarm zwierzęcy, w tym odpady rybackie, małe ryby, ptaki i ssaki, padlina, a także jagody.
Od lipca do kwietnia, czyli poza sezonem lęgowym, latają nad morskimi wybrzeżami lub pełnym morzem, szukając pożywienia. Jej wielkość i żarłoczność działa na szkodę koloniom innych gatunków mew, w których to mewy siodłate kradną jaja i pisklęta. Mogą nawet polować na dorosłe ptaki, które gnieżdżą się w norach i szczelinach (są wtedy łatwym łupem) np. na maskonury.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę siodłatą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji szacuje się (2015) na 690–940 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji nie jest znany.
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.
