Szczuroskoczek płowy (Dipodomys heermanni) – gatunek ssaka z podrodziny szczuroskoczków (Dipodomyinae) w obrębie rodziny karłomyszowatych (Heteromyidae).
Długość ciała (bez ogona) 90–113 mm, długość ogona 160–200 mm, długość ucha średnio 15 mm, długość tylnej stopy średnio 43 mm; masa ciała 70–80 g.
Szczuroskoczek płowy występuje w zachodnich Stanach Zjednoczonych zamieszkując w zależności od podgatunku:
Zamieszkuje suche doliny górskie położone do 1000 m n.p.m. Preferuje otwarte, trawiaste tereny i chaparral, pojawia się także w rzadkich lasach i na obrzeżach pustyni Sonora.
Szczuroskoczek płowy zamieszkuje nory wykopane w miękkiej glebie. Nory służą jako schronienie podczas odpoczynku, a także jako miejsce narodzin młodych. Rozmnażają się głównie od lutego do października. Najwięcej młodych rodzi się w kwietniu. Ciąża trwa 30 do 32 dni. Miot liczy od 2 do 5 młodych. Przebywają one pod opieką dorosłych osobników przez 4 do 6 tygodni. Samice mogą rozmnażać się już podczas pierwszego roku życia.
Żywią się głównie nasionami oraz zielnymi częściami roślin. Dietę uzupełniają niewielką ilością owadów. Szczuroskoczek płowy poszukuje pożywienia na powierzchni ziemi. Jest to gatunek nocny, preferuje spokojne noce – deszcz, mgła lub silne światło Księżyca może ograniczać jego aktywność. Badania w hrabstwie San Luis Obispo wykazały, że gryzonie te wykazywały minimalną aktywność w styczniu i lutym, następnie wzrastała ona aż do początku lata. W połowie lata zwierzęta ponownie były mniej aktywne. Jesienią aktywność ponownie wzrosła.
