Z handlowego i hodowlanego punktu widzenia wartość Ligustica polega na syntezie wielu dobrych cech. Wśród nich trzeba wymienić miododajność, delikatność, płodność, niechęć do rojenia, chęć do budowania plastrów, gotowość do wchodzenia w półnadstawki, czystość, odporność na choroby i tendencję do zbierania miodu kwiatowego zamiast spadzi. Ostatnia cecha ma wartość tylko w krajach, w których kolor miodu określa cenę. Ligustica pokazała, że jest w stanie produkować dobry miód z czerwonej koniczyny. W jeszcze jednej charakterystyce Ligustica okazała się wyjątkowa i to w jej odporności na Świdraczka Pszczelego. Dotyczy to zwłaszcza odmiany o ciemniejszym ubarwieniu, podczas gdy złote odmiany są bardzo wrażliwe na niego.
Podczas gdy włoska pszczoła ma wiele mocnych punktów, posiada również wady: Nie ma witalności i jest skłonna do nadmiernego wychowywania potomstwa. Te dwie wady są podstawową przyczyną jej innych wad. Ma tendencję do dryfowania, która jest spowodowana słabym orientowaniem, co może okazać się wadą, gdy rodziny są ustawione w rzędach zwróconymi w jednym kierunku, podobnie jak powszechna praktyka w pasiekach prawie na całym świecie. Wszystkie wyżej wymienione wady pszczoły włoskiej pojawiają się w mocno podkreślonej formie w bardzo jasnych odmianach, z dodatkowym, niezwykle wysokim zużyciem zapasów. W krajach europejskich takie odmiany pszczół okazały się wysoce niezadowalające, ponieważ mają skłonność do zamiany każdej kropli miodu w czerw. Jasno ubarwione odmiany są podobnie jak już stwierdzono wyjątkowo podatne na Świdraczka. Przyczyna tego nie jest znana pomimo całej pracy poświęconej na jej odnalezieniu. Jest to tym bardziej zaskakujące, że uważamy, iż ciemna, skóropodobna Ligustica przez ponad 60 lat okazała się jedną z najbardziej odpornych na Świdraczka.Wyjątkowa koncentracja jasnych odmian w Ameryce Północnej wydaje się wynikać z faktu, że w podzwrotnikowych stanach południowych i zachodnich duże ośrodki hodowli matek zajmują się głównie sprzedażą pszczół, w których produkcja miodu odgrywa ważną, ale drugoplanową rolę. W związku z tym potrzebują pszczołę, którą w ekstremalnym stopniu da się wychować, co w zupełnie innych warunkach klimatycznych stanowi poważną wadę.
Zalety:
Wady:
Apis mellifera ligustica bardziej interesuje się przetwarzaniem nektaru, przechowywaniem miodu i opieką dorosłych pszczół nad zwiększeniem ilości czerwiu w porównaniu do afrykańskiej pszczoły miodnej, A. m. scutellata.