Haliphron atlanticus
Królestwo
Gromada
Klasa
Rząd
GATUNEK
Haliphron atlanticus

Haliphron atlanticus – gatunek głowonoga z rzędu ośmiornic. Jedyny znany przedstawiciel monotypowego rodzaju Haliphron i rodziny Alloposidae. Osiągając długość całkowitą 4 m i masę 75 kg, jest jednym z dwóch największych – obok ośmiornicy olbrzymiej – współcześnie żyjących gatunków ośmiornic.

Wygląd

Ciało posiadają krótkie i szerokie, galaretowate. Długość całkowita ciała samic dochodzi do 2,9 m (szacowana na 4 m ze względu na niekompletność okazu), z czego długość płaszcza do 69 cm. Samce, znacznie mniejsze, osiągają do 30 cm długości całkowitej.

Pokaż więcej

Głowa szeroka. Oczy duże, o średnicy wynoszącej 40% długości płaszcza, półkuliste. W-kształtny lejek osadzony w tkance głowy.

Ramiona są krótkie i złączone daleko wysuniętą błoną. Przyssawki, przez większość długości ramion ułożone w dwóch rzędach, przechodzą w pojedynczy rząd w pobliżu otworu gębowego. Prawe ramię III pary u samców przekształcone w całości w hektokotylus, który zwinięty jest w worku pod prawym okiem. Z powodu masywnego, galaretowatego ciała ramię to może być łatwo przeoczone, skąd pochodzi angielska nazwa tego gatunku "seven-armed octopus" (ośmiornica siedmioramienna).

Pokaż mniej

Dystrybucja

Geografia

Kraje
Antigua i Barbuda, Bahamy, Barbados, Kuba, Dominika, Dominikana, Grenada, Gwadelupa, Jamajka, Saint Kitts i Nevis, Pokaż więcej Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Trynidad i Tobago, Chińska Republika Ludowa, Hongkong, Japonia, Korea Północna, Korea Południowa, Makau, Mongolia, Republika Chińska, Hiszpania, Portugalia, Francja, Finlandia, Wielka Brytania, Albania, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Dania, Estonia, Wyspy Owcze, Niemcy, Grecja, Islandia, Irlandia (wyspa), Włochy, Łotwa, Litwa, Malta, Monako, Czarnogóra, Holandia (kraj składowy Królestwa Niderlandów), Norwegia, Polska, Rumunia, San Marino, Słowenia, Szwecja, Belize, Kostaryka, Salwador, Gwatemala, Honduras, Meksyk, Nikaragua, Panama, Algieria, Egipt, Libia, Maroko, Tunezja, Sahara Zachodnia, Kanada, Stany Zjednoczone, Rosja, Ukraina, Australia, Kiribati, Papua-Nowa Gwinea, Nowa Zelandia, Fidżi, Wyspy Marshalla, Mikronezja, Nauru, Palau, Samoa, Wyspy Salomona, Tonga, Tuvalu, Vanuatu, Indie, Bangladesz, Brunei, Kambodża, Indonezja, Malezja, Malediwy, Mjanma, Filipiny, Singapur, Sri Lanka, Tajlandia, Timor Wschodni, Wietnam, Ekwador, Chile, Argentyna, Brazylia, Kolumbia, Gujana, Peru, Surinam, Urugwaj, Wenezuela, Gwinea Równikowa, Seszele, Mauritius, Południowa Afryka, Angola, Benin, Kamerun, Komory, Kongo, Demokratyczna Republika Konga, Wybrzeże Kości Słoniowej, Dżibuti, Erytrea, Gabon, Gambia, Ghana, Gwinea, Gwinea Bissau, Kenia, Liberia, Madagaskar, Mauretania, Mozambik, Namibia, Nigeria, Senegal, Sierra Leone, Somalia, Sudan, Tanzania, Togo, Jemen, Bahrajn, Gruzja, Iran, Irak, Izrael, Jordania, Kuwejt, Liban, Oman, Pakistan, Palestyna (państwo), Katar, Arabia Saudyjska, Syria, Turcja, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Republika Zielonego Przylądka Pokaż mniej

Gatunek kosmopolityczny, ale nigdzie nie jest liczny. Spotykane od powierzchni wody do głębokości 3180 m.

Nawyki i styl życia

Samice opiekują się swoimi jajami, które przyczepione są po wewnętrznej stronie ramion w pobliżu otworu gębowego. Młode osobniki żyją w wodach powierzchniowych pelagialu. Wraz z dojrzewaniem przemieszczają się do głębszych warstw wody. Dorosłe osobniki uznaje się za batypelagiczne.

Pokaż więcej

Niewiele wiadomo o diecie tych głowonogów, jednak badania ilości izotopów 15N i 13C występujących w ich dziobach znalezionych w żołądkach kaszalotów sugerują, że gatunek ten, pomimo dużych rozmiarów, nie zajmuje szczególnie wysokiej pozycji w piramidzie troficznej. E. Willassen wskazywał, że w skład ich pożywienia wchodzić mogą krewetki północne.

Najczęściej podawanym drapieżnikiem tego gatunku jest kaszalot, u którego pelagiczne głowonogi stanowią ważną część diety. Gatunek ten znajdowany jest także w żołądkach: żarłacza błękitnego, mniszki hawajskiej oraz albatrosa wędrownego.

Pokaż mniej

Dieta i odżywianie

Bibliografia

1. Haliphron atlanticus artykuł w Wikipedii - https://pl.wikipedia.org/wiki/Haliphron_atlanticus
2. Haliphron atlanticus Na stronie Redlist IUCN - https://www.iucnredlist.org/species/163207/983527

Więcej fascynujących zwierząt do poznania