Tasmanowal dziobogłowy (Tasmacetus shepherdi) – gatunek ssaka morskiego z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).
Długość ciała 600–700 cm; oczekiwana masa ciała około 5000 kg. Wal ten zajmuje w swojej rodzinie szczególne miejsce ze względu na niezwykłe uzębienie: w żuchwie oprócz paru dużych zębów na przodzie znajduje się jeszcze co najmniej 12 mniejszych zębów, a ponadto około 10 par zębów w górnej szczęce. Wyglądem i zwyczajami przypomina pozostałe gatunki zyfiowatych.
Rozmieszczenie geograficzne tasmanowala dziobogłowego jest słabo znane z powodu braku danych, ale najwyraźniej jest gatunkiem okołobiegunowym występującym w chłodniejszych wodach półkuli południowej.
Tasmanowal dziobogłowy został odkryty dopiero w 1933 i od tego czasu obserwowano niewiele osobników tego gatunku. Do niedawna sądzono, że występuje on tylko w morzach oblewających Nową Zelandię, jednak w latach siedemdziesiątych stwierdzono jego obecność również u wybrzeży Argentyny i Chile. Prawdopodobnie żywi się głównie głowonogami i rybami.
Nic nie wiadomo na temat rozmnażania tego gatunku.
