Mewka japońska – udomowiona forma mniszki białorzytnej (Lonchura striata) ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae).
Wbrew nazwie mewka japońska nie wywodzi się bezpośrednio z Japonii, ale z Chin, gdzie została wyhodowana w XV–XVI w. z mniszki białorzytnej, a następnie na początku wieku XVII trafiła do Japonii. Z Japonii zaś w roku 1860 pierwsi przedstawiciele tych ptaków zostali przewiezieni do Europy, gdzie została im nadana nazwa „mewka japońska”. Z upływem czasu zyskały sobie popularność jako drobne ptaki ozdobne. Mewka japońska jest wesołym i ruchliwym ptakiem zalecanym dla początkujących hodowców, można je też hodować z innymi małymi ptakami (najlepiej z astryldami). Mogą przebywać zarówno w małych klatkach, jak i dużych wolierach.
Samce i samice mają jednakowe ubarwienie i można rozróżnić je głównie na podstawie śpiewu. Samce odzywają się kwoi kwoi, zaś samice trrt, trrt. Inne sposoby – jednak nie gwarantujące całkowitej pewności – to np. obserwacja szerokości wzdłuż linii biegnącej poprzez szczyt główki ptaka między oczami. Samiec ma szerszą głowę od samicy. Jeszcze innym sposobem, aby odróżnić płeć jest delikatne uchwycenie główki ptaka i trzymanie jej w 2 palcach – jeśli wiszący w ten sposób ptak będzie trzymał ogon pionowo w dół, to jest to samiec, jeśli zadrze go do góry, to samiczka.
Samica znosi od 4 do 6 jaj i wysiaduje je na zmianę z samcem. Młode zaczynają się wylęgać po 12 dniach od zniesienia jaja, a po 24 dniach od wyklucia mają już upierzenie i opuszczają gniazdo, choć rodzice karmią je jeszcze przez 3 tygodnie.
