Uhla
Uhla zwyczajna, uhla (Melanitta fusca) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Eurazję. Narażony na wyginięcie.
Od Skandynawii po Jenisej w środkowej Syberii. Sporadycznie gnieździ się w Szkocji, na Islandii, Wyspie Niedźwiedziej, Wyspach Owczych i Svalbardzie. Niewielka izolowana populacja gnieździła się także w Azji Zachodniej – w Turcji, Armenii, Gruzji i Turkmenistanie; jest ona obecnie na granicy wymarcia – według stanu na 2018 rok, pozostało z niej prawdopodobnie jedynie 25–35 par gnieżdżących się na jeziorze Tabatskuri w Gruzji. Zimuje głównie na wodach i wybrzeżach Bałtyku (ponad 90% populacji), ale także Atlantyku i Morza Północnego od Półwyspu Iberyjskiego po Norwegię oraz w basenie Morza Śródziemnego, nad morzami Czarnym i Kaspijskim, nad Dunajem, a także nad jeziorami Alp i Europy Środkowej. Sporadycznie na Azorach i wybrzeżach północno-zachodniej Afryki.
W Polsce liczna na przelotach i zimą na wybrzeżu, regularnie pojawiająca się w głębi lądu. Jednak na zimowiskach zdecydowana większość ptaków przebywa na morzu, z dala od brzegu. Jest drugą co do liczebności (po lodówce) kaczką morską zimującą w polskiej strefie Bałtyku. Zimuje w październiku–kwietniu.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody uhla zwyczajna od 2015 roku jest zaliczana do kategorii VU (gatunek narażony), wcześniej – od 2012 roku klasyfikowano ją jako gatunek zagrożony (EN). Liczebność światowej populacji w 2012 roku szacowano na 450 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji jest silnie spadkowy.
W Polsce uhla zwyczajna jest objęta ścisłą ochroną gatunkową. W latach 2013–2018 liczebność populacji zimującej w polskiej części Morza Bałtyckiego szacowano na 107 700 – 243 100 osobników.
