Płomykówka duża (Tyto novaehollandiae) – gatunek dużego ptaka z rodziny płomykówkowatych (Tytonidae). Zasiedla Australię (z wyjątkiem jej pustynnych części), południową Nową Gwineę i kilka mniejszych wysp. Samice podgatunku castanops są największymi sowami z rodzaju Tyto.
Nocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Lą
LądoweJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Terytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Ni
Nie migrująceA
zacznij od...Płomykówka duża przypomina płomykówkę zwyczajną, jednak jest większa, a jej szlara jest okrąglejsza i ciemniej obrzeżona. Dziób i szpony są mocniejsze, a stopy całkowicie opierzone. Upierzenie samic ciemniejsze niż u samców. Na grzbiecie i skrzydłach można dostrzec szare i białawe kropki.
ą mocniejsze, a stopy całkowicie opierzone. Upierzenie samic ciemniejsze niż u samców. Na grzbiecie i skrzydłach można dostrzec szare i białawe kropki.
Prześwietlone zadrzewienia, lasy, tereny uprawne ze starymi drzewami.
Płomykówka duża to drapieżnik aktywny nocą. Poluje najczęściej na króliki europejskie (Oryctolagus cuniculus), ssaki lądowe, ptaki, jamraje pręgowane (Perameles gunnii gunnii), szczury błotne (Rattus lutreolus) oraz pademelony rudobrzuche (Thylogale billardierii) z rodziny kangurowatych.
Terytorium wynosi około 1017–1178 ha. Gniazdo stanowi głęboka dziupla wyściełana ziemią, piaskiem lub wiórami drzewnymi. Jaja u tasmańskiego podgatunku są składane od połowy października do początków listopada. W lęgu są 2–4 białe jaja, wysiaduje je wyłącznie samica. U podgatunku melvillensis okres inkubacji wynosi 33–35 dni, w skrajnych wypadkach do 42. Po wykluciu pisklęta są w pełni opierzone po 10–12 tygodniach, a po 1–3 miesiącach od opierzenia stają się samodzielne.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2014 roku stosuje szerokie ujęcie systematyczne, w którym płomykówka duża, tasmańska, atolowa i molucka stanowią jeden gatunek. Zalicza go do kategorii najmniejszej troski (LC, Least Concern). Ptak ten opisywany jest jako rzadki, choć na Tasmanii pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny.
