Nocek brandta
Nocek Brandta (Myotis brandtii) – gatunek ssaka z podrodziny nocków (Myotinae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Entomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Lą
LądoweSt
StadneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Sp
SpołeczneMi
MigrująceSen zimowy – fizjologiczny stan odrętwienia organizmu objawiający się okresowym spowolnieniem procesów życiowych u niektórych zwierząt stało...
B
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) 39–51 mm, długość ogona 32–44 mm, długość ucha 12–17 mm, długość tylnej stopy 7–9 mm, długość przedramienia 33–38,2 mm; masa ciała 5–7 g. Gatunek o niewielkich rozmiarach. Sierść na grzbiecie brunatna z jaśniejszymi (u dorosłych osobników złocistymi) końcami, na brzuchu jaśniejsze. Pyszczek oraz ucho i błony lotne ciemnobrązowe lub czarniawe, jaśniejsze niż u podobnego nocka wąsatka. Koziołek typu nożowatego, sięgający połowy długości ucha. Błona jest przyczepiona do nasady palców. Ostroga sięga do połowy długości odległości między piętą a ogonem. Na zewnętrznym brzegu ucha znajduje się wycięcie. Poza ostrogę może wystawać mały fałd skórny, mający zwykle nie więcej jak 1 mm. Koniec ogona wystaje poza błonę ogonową na 1 mm. Wzór zębowy: I C P M = 38. Kariotyp wynosi 2n = 44 i FNa = 52 w Niemczech.
Nocek Brandta występuje w północnej i środkowej Europie od południowej części Półwyspu Fennoskandzkiego i Wielkiej Brytanii po południowo-wschodnią Europę i zachodnią Syberię, z izolowanymi populacjami w środkowych Włoszech, Turcji, Kaukazie i środkowej Azji. Dokładny zasięg zoogeograficzny jest niepewny z powodu pomyłek z nockiem wąsatkiem (M. mystacinus).
W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.
