Kozica północna, dawniej: kozica (Rupicapra rupicapra) – ssak z rodziny wołowatych (Bovidae), zamieszkujący wysokie góry, takie jak Alpy, Kaukaz, Taurus, góry Bałkanów, Karpaty Wschodnie, Tatry oraz Sudety (rejon Średniaka). Jeden z dwóch gatunków z rodzaju Rupicapra (drugi to kozica południowa, występująca w Pirenejach, Apeninach i Górach Kantabryjskich).
Przystosowane do życia w trudnym górskim terenie, np.ma dłuższe tylne kończyny, które pozwalają żerować na stromych zboczach, zwinniej wspinać się w górę stoku oraz łatwiej przeskakiwać ze skały na skałę. Utrudniają jednak schodzenie, co kozice niwelują przez podkurczanie zadu.
Znaczącą rolę odgrywa również budowa racic. Są bardzo ruchome, co powoduje, że kozice mają nie cztery, ale do ośmiu punktów oparcia, w skrajnych sytuacjach mogą służyć za nie ostro zakończone raciczki powyżej racic, na płaskim podłożu nie dotykające ziemi. Na krawędzi każdej racicy znajduje się rogowy kant, który latem ściera się, odsłaniając lepką jak guma podeszwę.
Największym zagrożeniem dla dorosłych kozic jest ryś. Wilk poluje na nie w okresach migracji kierdli do piętra lasu. Niedźwiedź brunatny żywi się raczej padliną kozic. Dla koźląt niebezpieczne są lisy. Orzeł przedni poluje na koźlęta, ale zdarza mu się atakować również osobniki dorosłe. Bardzo groźne dla kozic są lawiny, zwłaszcza śnieżne – bywają zimy, kiedy w Alpach ginie w ten sposób do 12% pogłowia. Kozice giną również wskutek upadków ze skał. Mają one miejsce głównie wówczas, gdy skały są oblodzone.
Kozice cierpią także na różne choroby, które mogą powodować wśród nich ogromne straty. W Alpach Austriackich w czasie epidemii parchu padło w latach 1913–20 aż 80% kozic, a w niektórych rejonach jeszcze więcej. Choroba ta nie występuje u kozic tatrzańskich. Niebezpieczne są też robaczyce, których u kozic stwierdzono kilkanaście gatunków. Rzadko spotykaną w Tatrach chorobą jest kozia ślepota. Dotknięte nią zwierzęta tracą wzrok i schodzą do piętra lasu lub spadają w przepaść.
