Szop krabożerny, szop rakojad (Procyon cancrivorus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych, blisko spokrewniony z szopem praczem.
Bardzo podobny do północnoamerykańskiego szopa pracza, ale z ciemnobrązowymi kończynami i stopami. Wyraźne czarne obrączkowanie na ogonie i czarna maska nadają zwierzęciu charakterystyczny wygląd. Sierść jest krótka, włosy sztywne. Na karku włosy układają się w kierunku głowy, która jest szeroka; pysk spiczasty. Uszy są stosunkowo krótkie i białe. Sierść na stronie grzbietowej wygląda, jakby była trochę przybrudzona, na brzuchu jest od białawej do rdzawej. Wydziela bardzo intensywny, charakterystyczny zapach. Zwierzęta żyjące w południowo-wschodniej Brazylii i północnej Argentynie są bardziej podobne do szopa pracza niż osobniki żyjące w Amazonii.
Od Kostaryki i Panamy na północy do Urugwaju i północno-wschodniej Argentyny na południu, ale tylko na wschód od Andów.
Szop krabożerny zamieszkuje strumienie oraz brzegi rzek i jezior, a także słodkowodne bagna. W niektórych miejscach zwierzę to jest gatunkiem synantropijnym.
Szopy krabożerne żyją pojedynczo i są aktywne głównie nocą. Potrafią się dobrze wspinać, jednak przebywają przede wszystkim na ziemi, najczęściej nad brzegami lub w płytkiej wodzie, gdzie poszukują pokarmu.
Szopy krabożerne żyją od 10 do 14 lat.
Szopy krabożerne żywią się ślimakami słodkowodnymi, małżami, rybami i rakami. Uzupełniają go czasami płazami i owocami.
Na czas rozrodu szopy krabożerne łączą się w pary. Po ciąży trwającej 60-73 dni rodzi się 2 -4 młodych o masie urodzeniowej około 70 g.
