Sifaka diademowa, sifaka (Propithecus diadema) – gatunek ssaka naczelnego z rodziny indrisowatych (Indridae).
Długość ciała (bez ogona) 50–55 cm, długość ogona 44–50 cm; masa ciała 5,7–6,8 kg. Krótkie, gęste futro z miękkim, długim włosem o zmiennej barwie – czarny, szary lub rudobrązowy. Umaszczenie zależy od środowiska, w jakim zwierzę żyje – im wilgotniejszy klimat, tym ciemniejsze. Twarz naga, czarna. Między ramieniem a tułowiem fałd skórny, działający niczym spadochron i umożliwiający wykonywanie dłuższych skoków.
Sifaka diademowa występuje w północno-wschodnim i wschodnim Madagaskarze, od rzeki Mananara na południe do rzek Mangoro i Onive; granice zasięgu nieznane, ale ten gatunek uważa się za najbardziej rozpowszechnioną sifakę; historyczny zasięg sięgał dalej na północ, na południe od rzeki Antainambalana.
Żyją w koronach drzew. Prowadzi dzienny i nadrzewny tryb życia, bardzo rzadko schodzi na ziemię. Żyje w małych grupach (6-10 osobników), roślinożerna, zjada liście, kwiaty, korę i owoce. Po pięciomiesięcznej ciąży samica rodzi jedno młode.
