Łąkówka modrobrewa (Neophema elegans) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Występuje endemicznie w południowej i zachodniej części Australii. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała wynosi 22–23 cm, masa ciała 42–51 g. Są to stosunkowo małe papugi o długich ogonach. Upierzenie głównie oliwkowozielone. Pokrywy skrzydłowe ciemnoniebieskie, niebieskie pole mniej rozległe niż u łąkówki modroskrzydłej (N. hrysostoma). Przez oko przechodzi niebieski pas. Kuper żółtawy. Samice są bardziej matowe, często mają pasek skrzydłowy.
Łąkówka modrobrewa występuje w południowo-zachodniej Australii Zachodniej oraz na obszarze od południowo-centralnej Australii Południowej (w tym na Wyspie Kangura) po zachodni stan Wiktoria.
Środowiskiem życia łąkówek modrobrewych są otwarte lasy, malee, mulga, słone mokradła, nadmorskie wydmy, obszary trawiaste z krzewami, zadrzewienia eukaliptusów czy akacji. Prowadzą nomadyczny tryb życia. Żywią się nasionami, m.in. koniczyny (Trifolium), Paspalum, Lomandra i Zygophyllum. BirdLife International szacuje zasięg występowania na 3,24 mln km².
Okres lęgowy trwa od sierpnia do listopada (według innego źródła do grudnia). Łąkówki modrobrewe gniazdują w dziuplach, często wysoko, np. w eukaliptusie. Zniesienie liczy 4–5 jaj. Inkubacja trwa 18–19 dni. Młode są w pełni opierzone po 4,5–5 tygodniach życia. W niewoli z 4–5 jaj często wykluwają się tylko 3, czasem 4 pisklęta; niezapłodnione jaja zdarzają się często.
IUCN uznaje łąkówkę modrobrewą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan na 2017 rok). BirdLife International uznaje trend populacji za wzrostowy ze względu na postępującą degradację środowiska, które stwarza nowe miejsca życia dla tych papug. W 1862 do zoo w Londynie dostarczono pierwsze okazy, wkrótce łąkówki modrobrewe trafiły do ptaszarni w całej Europie.
