Kanguroszczur reliktowy (Potorous gilbertii) – gatunek ssaka z rodziny kanguroszczurowatych (Potoroidae). Endemit południowo-zachodniej Australii, krytycznie zagrożony wyginięciem.

Po raz pierwszy gatunek ten opisany został przez Johna Gilberta w 1838 r., ale pierwszy opis zgodny z zasadami nazewnictwa binominalnego sporządził w 1841 r. John Gould, który na cześć Gilberta nazwał tego torbacza Hypsiprymnus gilbertii. Jako miejsce typowe Gould wskazał tereny nad Zatoką Króla Jerzego. Już w latach 1870. uważano gatunek za wymarły, do czego przyczynić się miały inwazyjne gatunki drapieżników i polowania rdzennych Australijczyków. W 1994 r. odkryto niewielką populację w rezerwacie przyrody Two Peoples Bay w Australii Zachodniej, który utworzono w 1967 r. po interwencji księcia Filipa w związku z zagrożeniem wymarciem gąszczaka krzykliwego.

Gatunek roślinożerny, naziemny, zamieszkuje zarośla, których używa do ukrywania się przed drapieżnikami. Długość ok. 56 cm (w tym ogon 18 cm), z krótkim szarawobrązowym umaszczeniem. Osiąga do 7 lat na wolności i 12 lat w niewoli.