Złotosłonka bengalska, dziobówka (Rostratula benghalensis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny złotosłonek (Rostratulidae). Zasiedla Afrykę Subsaharyjską oraz południową i południowo-wschodnią Azję.
Złotosłonka bengalska jest wielkości kosa. Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy; samica bardziej kolorowa niż samiec. Ma ona rdzawą szyję i głowę, szarzejącą ku górze. Przez wierzch głowy biegnie dosyć cienki, żółtawy pasek. Ma czarno-białą maskę. Pierś czarna z białą półobrożą, wierzch ciała szary, spód biały. Dziób początkowo szary, potem żółcieje. Samiec podobny do polskiej słonki, ale na spodzie ciała biały, posiada podobną do samiczej maskę i ma złotożółte prążki na skrzydłach.
Złotosłonka bengalska mierzy 23–26 cm, w tym ogon to 4,1–4,5 cm i dziób 4,6–5,1 cm. Rozpiętość skrzydeł wynosi 50–55 cm, natomiast długość samego skrzydła 12,5–13,3 cm. Masa ciała to około 125–130 g.
Złotosłonka bengalska występuje w południowej i południowo-wschodniej Azji oraz w subsaharyjskiej Afryce. Zasięg w Afryce (włączając Madagaskar) jest wyspowy; w Azji sięga na zachód do Pakistanu. Zasiedla płytkie, zarośnięte mokradła, bagna oraz pola ryżowe.
Najaktywniejsza o świcie i zmierzchu, przebywa w grupach. Jest skryta, przebywa w gęstej roślinności. Niepokojona nieruchomieje. W razie zagrożenia ptaki obu płci ciągną skrzydła po ziemi, rozkładają ogon, a czasami wydają także głośne gwizdy. Wydają się przez to większe, widać także intensywne barwy. Pożywienia szuka o zmierzchu, samotnie, w parach albo małych, luźnych grupach.
Zazwyczaj odzywa się samica. Jednym z dźwięków jest miękkie, przypominające dmuchanie do butelki „koo-oo koo-oo”. Wydaje także przenikliwe „cook-cook-cook”, zazwyczaj o zmierzchu lub świcie. Spłoszone lub zaniepokojone ptaki robią „kek”, „kak” lub „kit”.
Sonduje dziobem miękki muł oraz płytką wodę, szukając mięczaków, skorupiaków i skąposzczetów. Zjada także nasiona roślin z rodzajów Bromus i Atriplex oraz Heliotropium supimum.
Role są odwrócone, samica walczy z innymi samicami o terytorium i samce. Wygrywa największa i najintensywniej ubarwiona, każdemu samcowi składa 4–6 jaj oraz powierza mu opiekę nad lęgiem. Inkubacja trwa 17–19 dni.
IUCN uznaje złotosłonkę bengalską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji nie jest dokładnie znana, zgrubnie oszacowano, że mieści się w przedziale 31 000 – 1 000 000 dorosłych osobników. Globalny trend liczebności uznawany jest za spadkowy, choć trendy liczebności niektórych populacji nie są znane.
