Sundajka końskoogonowa (Sundasciurus hippurus) – gatunek średniej wielkości gryzonia z rodziny wiewiórkowatych. Zasiedla południowo-wschodnią Azję oraz część Indonezji. Posiada status narażonej na wyginięcie, w Tajlandii zaś zagrożonej.
Dz
DzienneOw
OwocożerneZi
ZiarnożerneRo
RoślinożerneFitofag, roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin. W ekosystemie roślinożercy stanowią pi...
Na
NadrzewneZo
ZoochoriaLą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Sa
SamotneNi
Nie migrująceH
zacznij od...Sundajka końskoogonowa jest największym przedstawicielem rodzaju Sundasciurus. Długość samego ciała wynosi 21,5-25 cm zaś ogona 24–29 cm (łącznie 45,5–54 cm). Głowa, ramiona i stopy zawsze szare. Wierzch ciała czerwonobrązowy do kasztanowego. Umaszczenie różne u podgatunków, kończyny tylne mogą być szare lub czerwonobrązowe, zaś spód ciała ma barwę białawą, matowopomarańczową do czerwonobrązowej. Ogon czarny lub pokryty czarno-szarymi pasami. Masa ciała wynosi 260–420 g.
Zasięg występowania sundajki końskoogonowej obejmuje Półwysep Malajski, Sumatrę, Borneo oraz Archipelag Riau. W 1993 roku doniesiono o obserwacji w południowym Wietnamie. Spotykana do wysokości 1500 m n.p.m. (najwyżej na Borneo). Zasiedla głównie lasy nizinne lub sadzone przez człowieka na miejsce uprzednio wyciętych.
Przez IUCN gatunek klasyfikowany jest jako bliski zagrożenia (NT, Near Threatened). Populacja ma trend spadkowy. Zagrożenie dla gatunku stanowi wycinka lasów, jednak nie w stopniu znacznym, gdyż zasiedla także lasy zasadzone przez człowieka na miejsce uprzednio zniszczonych. Występuje w Parku Narodowym Kinabalu oraz Parku Narodowym Gunung Palung na Borneo. W Tajlandii w Czerwonej Księdze Zwierząt Zagrożonych posiada status zagrożonej (EN, Endangered).