Skunksowiec patagoński, surillo patagoński, skunks patagoński (Conepatus humboldtii) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny skunksowatych.
Zm
ZmierzchoweWs
WszystkożerneWszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
Lą
LądoweŻy
ŻyworodneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Zw
Zwierzęta drapieżneDrapieżnictwo – bywa definiowane jako sposób odżywiania się organizmów, polegający na wykorzystaniu jako pokarm ciała innego zwierzęcia i w ...
Zw
Zwierzęta oswojoneKo
KopalneNora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Sa
SamotneNi
Nie migrująceH
zacznij od...Średniej wielkości ssak. Nogi są stosunkowo krótkie i grube. Łapy uzbrojone w długie pazury, służące do kopania w ziemi. Długi pysk o krótkich, zaokrąglonych uszach i nagim nosie. Sierść koloru czarnego. Po bokach ciała biegną białe paski, które łączą się ze sobą na czole. Gruby, puszysty ogon. Posiada gruczoł zapachowy, wydzielający cuchnącą ciecz. Samica posiada 3 pary sutek.
Skunksowiec patagoński występuje w południowej Argentynie i przyległej do niej części Chile. Zamieszkują trawiaste i zakrzewione tereny skalistych wychodni do wysokości 200-700 m n.p.m. Spotykane również w pobliżu siedlisk ludzkich (domy, budynki).
Prowadzi samotniczy i głównie nocny tryb życia. Poszczególne areały osobnicze nakładają się na siebie i wynoszą 9,7-16,4 ha. W dzień odpoczywają w skalistych jamach, do których nie powracają w ciągu dnia. Porozumiewają się głównie poprzez gesty ciała.
Okres godowy i rozrodczy trwa prawdopodobnie w lutym i marcu. Po ciąży trwającej 9 tygodni samica rodzi 3-7 młodych (najczęściej 5). Młode odstawiane są od mleka, kiedy zaczną przyjmować regularny pokarm. Dojrzałość płciową uzyskują prawdopodobnie między 10 a 11 miesiącem życia.
Skunksowiec patagoński odżywia się głównie owadami, które latem mogą stanowić 81,6% jego diety. W okresie jesienno-zimowym pokarm uzupełnia małymi ssakami, padliną i owocami.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (niższego ryzyka). Gatunek ten jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik II).
Skunksowiec patagoński ma niewielu wrogów. Polują na niego najprawdopodobniej niektóre patki drapieżne lub sowy.
