Chinornik mandaryński (Lasiopodomys mandarinus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Długość ciała (bez ogona) 90–114 mm, długość ogona 20–27 mm, długość ucha 7–12 mm, długość tylnej stopy 15–21 mm; masa ciała 18–50 g.
Chinornik mandaryński występuje we wschodniej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku:
Występuje również w północno-wschodniej Mongolii Wewnętrznej, ale przynależność podgatunkowa nie jest znana.
Chinornik mandaryński żyje na Dalekim Wschodzie Azji.
Gryzonie te zamieszkują tereny skaliste, łąki i stepy, od nizin do wysokości 3000 m n.p.m. w górach. Przeważnie występują z dala od lasów, za to w bliskości źródeł wody, szczególnie w gęstym poszyciu na wybrzeżach jezior i cieków wodnych. Żywią się głównie podziemnymi częściami roślin, rzadziej jedzą rośliny zielone. Żyją w grupach rodzinnych liczących od 3 do 22 osobników (średnio 8,7), zamieszkujących wspólną norę. Latem grupy te najczęściej zawierają jednego samca na jedną-dwie płodne samice oraz młode z 1–3 pokoleń. Okres rozrodczy trwa od marca do sierpnia, w miocie przeważnie rodzą się 2–4 młode.
W Chińskiej Republice Ludowej i Rosji gryzoń ten jest pospolity i jest uznawany za gatunek najmniejszej troski; w Mongolii ok. 1% zasięgu obejmują tereny chronione. Może mu grozić utrata środowisk wskutek nadmiernego wypasu trzody, suszy i wysychania źródeł wody, czy to wskutek naturalnych procesów, czy to aktywności ludzkiej. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zaleca dalsze monitorowanie i ochronę środowisk tego gatunku.
