Szlarnik złotobrewy (Zosterops semiflavus) – gatunek małego ptaka z rodziny szlarników (Zosteropidae). Występował endemicznie na Mary Anne Island (Seszele), być może również na kilku pobliskich wyspach. Wymarł najprawdopodobniej pod koniec XIX wieku.
Długość ciała wynosiła około 10 cm. Upierzenie w większości było żółtozielone, boki ciała wyróżniały się kasztanową barwą. Obecna biała obrączka oczna. Czoło i brew żółte, ciemię i grzbiet żółtooliwkowe, skrzydła i ogon czarne, a spód ciała jasnożółty.
Wiadomym jest, że szlarnik złotobrewy występował na Mary Anne Island. Newton twierdził, że mieszkańcy wysp przekazali mu informację o występowaniu szlarników na innych wyspach – Silhouette, Praslin i La Digue. Z drugiej strony zarządca plantacji palm kokosowych na Silhouette przekazał później Newtonowi, że z pewnością szlarników na wyspie nie ma, zaś Newton nie był w stanie ich zlokalizować. Był przekonany, że widział szlarniki złotobrewe na Mahé. Możliwe, że podczas ekspedycji Mariona Dufresne (druga połowa XVIII wieku) szlarniki złotobrewe widziane były na South-East Island (współcześnie połączona z Mahé). O zwyczajach szlarników złotobrewych nie wiadomo nic ponad to, że żyły w grupach.
IUCN uznaje szlarnika złotobrewego za gatunek wymarły (EX, Extinct). Ostatni okaz pozyskał Abbott 11 kwietnia 1892. Poszukiwania w 1940 nie przyniosły rezultatów i wówczas gatunek był już wymarły. Najprawdopodobniej szlarniki złotobrewe wyginęły między 1892 a 1900. Zagrożeniem dla nich było wylesianie pod uprawy palm kokosowych, drapieżnictwo ze strony szczurów śniadych (Rattus rattus) i konkurencja z ptakami wprowadzonymi na wyspy.
