Sowica ciemnolica, w jęz. maoryskim: ruru (Ninox novaeseelandiae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Występuje w całej Nowej Zelandii, na Tasmanii, wyspach Cieśniny Bassa i Norfolku. Gatunek nie jest zagrożony.
Jedna z wielu jej nazw w języku angielskim, „boobook”, odnosi się do wydawanego przez nią charakterystycznego, dwutonowego dźwięku. Innym dźwiękiem wydawanym przez sowicę ciemnolicą jest niskie, powtarzalne i monotonne mor-mor-mor. Stąd pochodzi inna potoczna nazwa w języku angielskim: „morepork”.
No
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Mi
MięsożerneZw
Zwierzęta owadożerneEntomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Na
NadrzewneZw
Zwierzęta drapieżne przez zasadzckeZw
Zwierzęta oswojoneLą
LądoweJa
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sp
SpołeczneNi
Nie migrująceM
zacznij od...Długość ciała 29 cm, masa ciała samców 156 g, samic 170 g. Upierzenie ciemne, czerwonawo-brązowe, z płowymi pasami w górnej części ciała.Żółte lub żółtawo-brązowe nogi są opierzone, z gołymi palcami. Szlara szarawo-biała z białymi lub czerwono-brązowymi brwiami.
Sowica ciemnolica jest drapieżnikiem. Do jej pożywienia zalicza się owady, pająki, jaszczurki, płazy oraz małe i średniej wielkości ssaki, a także inne ptaki i młode pałanki wędrowne (Pseudocheirus peregrinus). Prowadzą nocny tryb życia, choć polują głównie o zmierzchu.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sowicę ciemnolicą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Tę samą kategorię otrzymała sowica tasmańska, uznawana przez IUCN za osobny gatunek.
Podgatunek N. n. albaria z wyspy Lord Howe wyginął w XX w.
Populacja endemicznego dla wyspy Norfolk podgatunku N. n. undulata w latach 80. XX w. zmalała do zaledwie jednej samicy. W 1989 udało się ją z powodzeniem skrzyżować z samcem introdukowanej na wyspę populacji podgatunku N. n. novaeseelandiae. Owa samica po raz ostatni była obserwowana w 1996, a tym samym czysta genetycznie populacja N. n. undulata wymarła i spotykane są jedynie hybrydy.
