Koralnik modropłatkowy, koralnik szary (Callaeas wilsoni) (w jęz. maor. Kokako) – gatunek średniej wielkości leśnego ptaka z rodziny koralników (Callaeidae). Występuje endemicznie na Wyspie Północnej Nowej Zelandii. Dzięki podjętym działaniom ochrony czynnej nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała 38 cm. Masa ciała 200–250 g, samce średnio 233 g, samice średnio 218 g.
Upierzenie niebieskoszare z czarnym kantarkiem, małe niebieskie korale wyrastające z nasady dzioba i przykrywające gardło. Długie, mocne nogi i długi zakrzywiony w dół ogon. Samice są podobne do samców.
Zamieszkuje wysokie lasy. Lata słabo. Jest czujny i ostrożny, a jego obecność najłatwiej rozpoznać po złożonym śpiewie i innych wokalizacjach, często wykonywanych o świcie z czubka wysokiego drzewa.
Wyprowadza zazwyczaj jeden lęg w roku – w okresie od listopada do lutego. Sporadycznie, w latach z obfitością pożywienia, sezon lęgowy może trwać 6 miesięcy i może wtedy wyprowadzić do trzech lęgów. Samica składa 2–4 różowawoszare jaja w gnieździe w kształcie kubka, umieszczonym na drzewie na wysokości średnio 13 m (3–25 m). Wysiaduje samica przez około 18 dni. Oba osobniki z pary zajmują się karmieniem piskląt. Młode są opierzone w wieku 32–37 dni, przeważnie pozostają na terytorium rodziców przez kilka miesięcy do roku i nadal są karmione przez oboje rodziców.
IUCN po raz pierwszy sklasyfikowała koralnika modropłatkowego w 2016 roku, uznając go za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej nie był uznawany za osobny gatunek. W 2022 roku zmieniono status na gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern); liczebność populacji szacowano wówczas na 3000–6000 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest obecnie jako wzrostowy. Gatunek ten był dawniej pospolity w lasach Wyspy Północnej, obecnie jego rozmieszczenie jest plamowe. Do historycznych spadków liczebności przyczyniło się niszczenie na dużą skalę siedlisk i ich fragmentacja, introdukcja gatunków drapieżnych oraz współzawodniczących z koralnikiem modropłatkowym o pożywienie. Gatunkami żywiącymi się jajami i pisklętami są głównie szczur śniady i kitanka lisia, zaś za śmierć wysiadujących samic odpowiada gronostaj europejski. O pożywienie konkuruje kitanka lisia, a także introdukowane kozy i jelenie, które wyjadają z podszytu ulubione przez tego ptaka gatunki roślin. Koralnik modropłatkowy jest całkowicie uzależniony od działań ochronnych, polegają one przede wszystkim na tępieniu zagrażających mu drapieżników oraz na relokacji ptaków w bezpieczniejsze miejsca, w tym wyspy. Niechronione populacje wyginęły. W Mapara Wildlife Management Reserve zbadano, że w przypadku braku kontroli nad drapieżnikami sukces lęgowy u tego ptaka wynosił jedynie 8%, a tam gdzie drapieżniki tępiono wzrósł on do 61%.
