Szafranka złotogłowa (Sicalis flaveola) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje w Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała wynosi 15 cm. Samiec ma żółtą głowę i pomarańczowe ciemię. Pierś żółtozielona. Spód ciała żółty. Wierzch oliwkowy, tak samo jak skrzydła. Lotki czarne lub ciemnobrązowe. Ogon oliwkowy, na końcach czarny. Nogi kremowe. Samica bardzo podobna. Pióra są bardziej matowe, zwłaszcza pióra żółte. Młode mają smugowany wierzch ciała. Spód ciała biały, podobnie jak pierś.
Zasięg obejmuje znaczną część Ameryki Południowej – od Kolumbii po północną Argentynę, ale bez Amazonii. Celowo sprowadzona na Jamajkę w 1823 roku. Ponadto introdukowana na Hawaje i Portoryko.
Preferuje siedliska nizinne otwarte lub lekko zalesione. Spotykana do wysokości 2000 m n.p.m.
IUCN uznaje szafrankę złotogłową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny.
