Szczur dekański (Rattus satarae) – endemiczny gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący w Indiach.
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Nora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
S
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) 157–190 mm, długość ogona 153–235 mm, długość ucha 21–26,5 mm, długość tylnej stopy 27,5–34,5 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała.
Szczur dekański zamieszkuje trzy fragmenty pierwotnego lasu na wschodnich stokach Ghatów Zachodnich w południowo-zachodnich Indiach, w stanach Karnataka, Maharasztra i Tamilnadu.
Występuje w tropikalnych lasach deszczowych, które zostały znacznie przerzedzone i podzielone na małe enklawy leśne w związku z rozwojem populacji Indii. Spotykany na wysokości od 700 do 2150 m n.p.m..
Są to gryzonie dosyć mało ruchliwe, chętniej poruszają się biegiem niż skokami, w odróżnieniu od szczurów śniadych. Żyją na drzewach, tylko sporadycznie schodząc na ziemię.
Szczur dekański jest uznawany za gatunek narażony na wyginięcie, ze względu na zagrożenie dla jego środowiska. Szczury te występują w lasach, których obszar jest obecnie mniejszy niż 2000 km². W dziewiczych fragmentach lasu są najczęściej chwytanymi szczurami, ale ich populacja maleje. Są bardzo wrażliwe na zmiany środowiska, nie występują w lasach przerzedzonych przez ludzką działalność ani na plantacjach, gdzie zastępuje je szczur śniady (Rattus rattus wroughtoni).
