Pseudomysz piaskowa (Pseudomys hermannsburgensis) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Australii.
Nocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Wszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Nora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Torpor – stan kontrolowanego obniżenia temperatury ciała przez zwierzęta stałocieplne. Wraz z obniżeniem temperatury ciała spowalniana jest prac...
Wypas – wyprowadzanie i pilnowanie grupy zwierząt na pastwiskach, co jest ściśle związane z gospodarką pasterską. W Beskidach wypasano najcze...
S
zacznij od...Jest to niewielki gryzoń. Ciało wraz z głową osiąga 55–80 mm, ogon jest dłuższy i ma 70–90 mm długości. Masa ciała zwierzęcia to 9–15 gramów. Jej grzbiet jest szarobrązowy do piaskowego, spód ciała jest białawy. Wygląda podobnie do introdukowanej myszy domowej (Mus musculus), ale jest smuklejsza, ma dosyć długie uszy i ogon, większe oczy i nie ma charakterystycznego „mysiego” zapachu.
Pseudomysz piaskowa występuje endemicznie w Australii, należy do grupy „starych endemitów”. Występuje w środkowej i zachodniej części kontynentu, a także na niektórych wyspach w Australii Zachodniej (np. Dirk Hartog). Jej zasięg rozciąga się na wschodzie po Queensland. Jest rozległy, ale zagęszczenie populacji jest niewielkie.
Pseudomysz piaskowa zamieszkuje różnorodne suche siedliska, od piaszczystych wydm po tussock i obszary porośnięte przez eukaliptusy i akacje.
Pseudomysz piaskowa prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza w norach o długości do 1 metra i głębokości do pół metra, budowanych u podstawy krzewów lub drzew. W sezonie rozrodczym tworzy grupki po 4–5 osobników, poza nim zbiera się w większe stada. Samice zwykle rodzą 3–4 młode.
Jest w przeważającym stopniu roślinożerna. Preferuje nasiona, jada też trawy i zielone części roślin, korzenie i małe bulwy, a w mniejszej ilości także owady. Żeruje głównie na ziemi, ale część pokarmu pobiera także pod jej powierzchnią i wspina się po pożywienie na wysokość do metra. Nie potrzebuje dostępu do zbiorników wody, w większości zaspokajając swoje potrzeby wodą zawartą w pokarmie.
Liczebność pseudomyszy piaskowej jest stablina, choć podlega wahaniom zależnie od opadów. W Nowej Południowej Walii jako zagrożenia zidentyfikowane zostały: degradacja środowiska przez nadmierny wypas i zbijanie gleby przez zwierzęta hodowlane, zbyt częste pożary buszu, wycinka roślinności i tworzenie sztucznych zbiorników wody, które przyciągają drapieżniki; drapieżnictwo zagraża im szczególnie ze strony introdukowanych lisów i kotów, szkodliwa jest także konkurencja z introdukowanymi roślinożercami i zatrucia fluorooctanem sodu z trutek. Tym niemniej nie stwierdzono poważnych zagrożeń dla istnienia gatunku i występuje on w niektórych obszarach chronionych. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje pseudomysz piaskową za gatunek najmniejszej troski. W Nowej Południowej Walii, gdzie występuje tylko na północnym zachodzie stanu, jest zaliczona do gatunków narażonych na wyginięcie (ang. vulnerable).
