Ślepuszonka południowa (Bramus fuscocapillus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Długość ciała (bez ogona) samic 100–145 mm, samców 98–141 mm, długość ogona samic 9–20 mm, samców 9,1–19 mm; masa ciała samic 37–101 g, samców 34–61 g.
Ślepuszonka południowa występuje w północno-wschodnim i południowo-wschodnim Iranie, zachodnim, południowym i wschodnim Turkmenistanie, Afganistanie i bardzo marginalnie w zachodnim Pakistanie (Beludżystan).
Ślepuszonka południowa zamieszkuje tereny od poziomu morza, aż po siedliska położone na wysokości kilku tysięcy metrów n.p.m.. Jest zwierzęciem w znacznie większym stopniu przystosowanym do prowadzenia podziemnego trybu życia, niż inne gatunki należące do podrodziny norników. Ślepuszonka południowa żywi się korzeniami i innymi podziemnymi częściami roślin. Podobnie jak kret kopie tuż pod powierzchnią ziemi chodniki, w których wyszukuje pokarm oraz głębsze, bardziej trwałe korytarze i komory gniazdowe. Nie hibernuje, ale w lecie może być nieaktywny.
Okres reprodukcyjny tego gatunku jest krótki. W miocie rodzą się 3 lub 4 młode.
