Zięba modra, zięba kanaryjska (Fringilla teydea) – endemiczny gatunek osiadłego ptaka z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae) występujący na Wyspach Kanaryjskich.
Ptak nieco większy od zięby zwyczajnej. U samca płaszcz i głowa jest ciemno szaroniebieska, gardło, pierś i boki jasno ołowianoszare, a pokrywy podogonowe są białe. Z kolei u samicy wierzch jest brązowoszary, a spód szarobiały. Zięba modra ma mocny i stożkowaty dziób, który jest jasnoszary. Obie płcie mają białawą obrączkę oczną.
Zięba modra jest endemitem i występuje tylko na dwóch wyspach archipelagu Wysp Kanaryjskich: Teneryfie i Gran Canarii.
Zamieszkuje tereny pokryte lasami sosny kanaryjskiej (Pinus canariensis) na wysokości 1200–1800 m n.p.m. Nasiona tej sosny są jej głównym pokarmem.
Okres lęgowy trwa od maja do sierpnia. Samica składa najczęściej dwa jaja w gnieździe zbudowanym na drzewie. Wysiadywanie trwa od 14 do 16 dni. Wykluwające się młode są ślepe i pozostają w gnieździe przez 17–18 dni.
IUCN klasyfikuje ziębę modrą z Teneryfy jako gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened), a ziębę czarnoczelną z Gran Canarii jako gatunek zagrożony (EN – Endangered). Wielkość populacji z Teneryfy szacuje się na 2000–5000 dorosłych osobników, a z Gran Canarii – 430 osobników. Trend liczebności obu tych populacji oceniany jest jako wzrostowy.
