Japok wodny, japok (Chironectes minimus) – gatunek ssaka z podrodziny dydelfów (Didelphinae) w rodzinie dydelfowatych (Didelphidae), jedyny przedstawiciel rodzaju japok (Chironectes) i jedyny torbacz o ziemno-wodnym trybie życia.

Nocne

Mięsożerne

Rybożerne

Wszystkożerne

Pó

Pł

Lą

Ży

Wygląd

Długość ciała 25–40 cm, długość ogona 27–43 cm; masa ciała 510–790 g. Ogon stanowi do 110% długości ciała. Palce tylnych kończyn są połączone błoną pławną. Kariotyp wynosi 2n = 22, FN = 20. Torba lęgowa występuje u samców i samic. Otwór torby lęgowej samicy jest silnie umięśniony i ulega zamknięciu przez mięsień okrężny w czasie nurkowania. Japok odżywia się rybami, żabami, rakami i innymi małymi zwierzętami wodnymi, które chwyta przednimi łapami. Prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza ukryty w nadbrzeżnej norze, do której wejście zlokalizowane jest tuż ponad lustrem wody.

Dystrybucja

Geografia

Kontynenty

Ameryka Północna, Ameryka Południowa

Subkontynenty

Ameryka Centralna

Strefy biogeograficzne

Kraina neotropikalna, Kraina nearktyczna

Biomy WWF

Wilgotne lasy tropikalne

Japok występuje w zależności od podgatunku:

Ch. minimus minimus – wschodnia i południowo-wschodnia Kolumbia, Wenezuela (na południe od Orinoko) i region Gujana do północnej Brazylii (od wschodniego do północno-zachodniego Maranhão), również zachodnia amazońska Brazylia, wschodni Ekwador, wschodnie Peru i zachodnia oraz środkowa Boliwia.
Ch. minimus argyrodytes – południowy Meksyk (na południe od stanów Oaxaca i Tabasco) i północna Ameryka Środkowa.
Ch. minimus panamensis – południowa Nikaragua przez Kostarykę i Panamę do północnej i zachodniej Kolumbii, północna Wenezuela, Trynidad i na południe do zachodniego Ekwadoru i północno-zachodniego Peru.
Ch. minimus paraguensis – południowa i południowo-wschodnia Brazylia, wschodni Paragwaj, północny Urugwaj ( Cerro Largo) i północno-wschodnia Argentyna ( Misiones).