Stepogóralek cętkowany, góralek zaroślowy, góralek stepowy (Heterohyrax brucei) – gatunek ssaka z rodziny góralkowatych (Procaviidae) zamieszkujący południowo-wschodnią część Północnej Afryki i Synaj.
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Poligamia – małżeństwo z więcej niż jedną osobą, najczęściej jednego mężczyzny z dwiema lub więcej kobietami lub między jedną kobietą...
Y
zacznij od...
Stepogóralek cętkowany występuje w zależności od podgatunku:.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy dl,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy ol,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy ul{margin-top:0}
Gatunek ndemiczny dla Afryki od północno-wschodniego Sudanu przez Półwysep Somalijski, na południe do prowincji Limpopo i Mpumalanga w Południowej Afryce, a także w Angoli gdzie występują izolowane populacje. Wiele populacji nie można przypisać do żadnego z w.w. podgatunków.
Ssak ten żywi się ziołami, trawami, liśćmi, korą, korzeniami, nie gardzi insektami. Jak inne z rzędu Hyracoidea żyje w dużych stadach (od 5-34 osobników). Góralek zaroślowy zajmuje wyłącznie tereny górzyste, ich kolonie występują na kamienistych pagórkach, skalnych zboczach, ścianach i stosach luźnych głazów. Przedstawiciele Heterohyrax brucei nie kopią nor. Rozkład wysokości, na których żyją zawiera się w przedziale od poziomu morza do przynajmniej 3,8 tys. m n.p.m. w górach. Skaliste środowiska są odpowiednimi przestrzeniami do życia omawianego ssaka ze względu na obecność licznych szczelin do ochrony przed pogodą i drapieżnikami.
Osobniki tego gatunku mogą mieszkać w grupach zawierających setki zwierząt. Cechują się dobrym słuchem i ostrym wzrokiem. Zazwyczaj kilka osobników z grupy pilnuje i ostrzega innych jej przedstawicieli o nadchodzącym niebezpieczeństwie. Wydają przy tym głośny ostrzegawczy krzyk. Szczyt aktywności góralek zaroślowych osiągany jest rano i wieczorem, gdy poszukują pożywienia lub wygrzewają się na słońcu grupami. Zwiększa to ich metabolizm i powoduje wzrost uczucia głodu.
Okres lęgowy tego gatunku trwa od kwietnia do czerwca. Ciąża trwa około 7 i pół miesiąca, a na świat przychodzi od jednego do czterech młodych. Rodzą się one w gniazdach pokrytych futerkiem i są w stanie podążać za dorosłymi w ciągu kilku godzin po urodzeniu. Góralek ten żyje od 10 do 14 lat. Głównymi wrogami naturalnymi góralka zaroślowego są pytony, lamparty, mangustowate, szponiaste. W niektórych sytuacjach także człowiek poluje na góralka, np. w przypadku braku jakiegokolwiek innego źródła mięsa.
Wielu badaczy podkreśla koegzystencję i zadziwiającą zgodę góralka zaroślowego z góralkiem przylądkowym. Osobniki tych dwóch gatunków zajmują nakładające się na siebie terytoria, razem wygrzewają się na słońcu, nocują, pozwalają młodym osobnikom na wspólne zabawy. Nie konkurują o źródła pokarmu ze względu na odmienne preferencje pokarmowe.
Nie istnieją żadne istotne zagrożenia wobec tego gatunku, chociaż w niektórych rejonach jest on lokalnie tropiony. Społeczności w obrębie wzgórz Matobo opierają swoją dietę na mięsie góralka, które stanowi główne źródło białka.
Przedstawiciele Heterohyrax brucei są prawdopodobnymi żywicielami dla pierwotniaków Leishmania aethiopica, jednakże nie zaobserwowano u niego zmian chorobowych ani obecności pasożytów w inwazyjnym stadium amastygoty.
Opisywany gatunek figuruje w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski.
