De Franse veldwesp (Polistes dominula) is een wesp uit de familie der plooivleugelwespen (Vespidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1791 gepubliceerd door Johann Ludwig Christ.
Da
DagdierenIn
InsectenetersEen insectivoor is een insectenetend dier of plant. Insectivoor is een term uit de ecologie. Insectivora is een verouderde term uit de systematiek ...
Vl
Vleesetende dierenEen carnivoor of vleeseter is in de ecologie een willekeurig organisme dat uitsluitend dierlijk weefsel als voedsel gebruikt. Dit weefsel kan zowel...
Al
Allesetende dierenEen omnivoor of alleseter is een dier dat zowel plantaardig als dierlijk voedsel kan eten om te overleven.Een overwegend carnivoor dier dat ten min...
Fr
FrugivoorEen frugivoor of fructivoor is een dier dat voornamelijk vruchten eet. Frugivoren komen veelvuldig voor in gematigde streken, maar aangezien de mee...
Pl
Plantenetende dierenEen herbivoor, fytofaag of planteneter is een organisme dat zich uitsluitend met plantaardig voedsel voedt. Dit in tegenstelling tot carnivoren, di...
Ne
NectarivoorIn de zoölogie is een nectarivoor een dier dat zijn energie- en voedingsbehoeften ontleent aan een dieet dat voornamelijk of uitsluitend bestaat u...
Te
TerrestrischeEi
EierleggendOviparie is het verschijnsel dat dieren zich voortplanten door middel van het leggen van eieren. Anders dan bij vivipare (levendbarende) dieren ont...
Sa
Samenwerkende broederPo
PolyandrieEu
EusociaalE
begint metDeze soort is van andere wespen te onderscheiden door het iets afgeplatte, slankere lichaam, oranje voelsprieten en vleugels. Zeer kenmerkend zijn de lange hangende achterpootjes tijdens de vlucht. De Franse veldwesp heeft een overwegend zwarte kleur met gele dwarsstrepen. De kop is aanzienlijk zwarter dan van de kop van de twee soorten limonadewesp. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden doordat ze gekromde uiteinden van de voelsprieten hebben en daarnaast hebben mannetjes groene ogen en de vrouwtjes zwarte ogen. Deze soort is zeer moeilijk van de Gallische wesp (Polistes gallicus) te onderscheiden, die er sterk op lijkt.
De Franse veldwesp wordt ongeveer 12 tot 18 millimeter lang en is het hele jaar te zien. De vrouwtjes kunnen overwinteren op beschutte plaatsen in bomen, maar ook wel op of in gebouwen. De van oorsprong zuidelijke soort is sinds begin 21ste eeuw in Nederland in opkomst, waarschijnlijk door het warmer wordende klimaat.
Van oorsprong komt de Franse veldwesp uit westelijk Europa. In Nederland is de Franse veldwesp algemeen in Limburg en Zeeuws-Vlaanderen en wordt ook wel in midden en noord Nederland aangetroffen. In delen van België is hij plaatselijk algemeen.
In de jaren '80 is de Franse veldwesp in Noord-Amerika terechtgekomen. Hoewel de wesp grote hoeveelheden plaaginsecten opeet, is hij minder gewenst in Noord-Amerikaanse gebieden met bijvoorbeeld zeldzame soorten vlinders.
De wesp jaagt voornamelijk op insecten en is niet geïnteresseerd in zoetigheid, waardoor zelden een confrontatie met mensen plaatsvindt. Gewoonlijk zijn ze niet agressief naar mensen toe. Deze wesp kan wel steken maar doet dat alleen bij gevaar. Omdat de nesten kleiner zijn dan bij limonadewespen, vormen de kolonies bovendien een aanzienlijk kleiner risico op grote getalen wespensteken. De Franse veldwesp is daardoor weinig gevaarlijk voor mensen.
Wespen van de familie Polistes hebben een flexibel gedragspatroon. De koningin verlaat het nest niet en legt eitjes. De volgende wespen in de hiërarchie verlaten het nest in toenemende mate, met toenemend risico op letsel en overlijden. Bij het overlijden of anderszins wegvallen van de koningin, neemt de volgende wesp in de hiërarchie de functie van de koningin over. Hiervoor is het essentieel dat de wespen elkaar herkennen. Dit doen zij onder andere aan elkaars gezichten, die subtiel verschillen in kleurpatronen.
De Franse veldwesp is samen met de Gallische wesp gastheer voor het veldwespwaaiertje.
