De parelhalstortel (Spilopelia chinensis, synoniemen: Stigmatopelia chinensis en Streptopelia chinensis) is een soort tortelduif. De vogel werd in 1786 door de Italiaanse natuuronderzoeker Giovanni Antonio Scopoli geldig beschreven. De vogel komt wijd verspreid voor in een groot deel van Zuid-Azië en de Indische Archipel en ook daarbuiten als exoot.
De parelhalstortel is ongeveer 30 tot 34 cm lang. Deze tortel heeft een vrij lange staart en het meest opvallend is de zwarte band om de nek met duidelijke witte stippels, vandaar de naam parelhalstortel.
De vogel heeft een verspreidingsgebied over het Indische Subcontinent, Zuid-China, Indochina en de Indische Archipel. Het is een veel voorkomende vogel van open landschappen, secondair bos, agrarisch gebied, parken en tuinen.
De soort telt vijf ondersoorten:
Sinds de negentiende eeuw zijn verschillende ondersoorten buiten het oorspronkelijke verspreidingsgebied geïntroduceerd in Australië, Fiji, Mauritius, Mexico, Nieuw Caledonië, Nieuw-Zeeland, Papoea-Nieuw-Guinea en Hawaï.
De parelhalstortel heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal toeneemt. Om die redenen staat deze tortelduif als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.